ساخت سيمان استخواني پلي متيل متاكريلات و كامپوزيت آن به كمك هيدروكسي آپاتيت

ﺳﯿﻤﺎن اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﭘﺮوﺗﺰ در ﺟﺮاﺣﯽ ﻫﺎي ارﺗﻮﭘﺪي ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ و اﺳﺘﻔﺎده ي ﭘﻠﯽ ﻣﺘﯿﻞ ﻣﺘﺎﮐﺮﯾﻼت ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺎس ﺳﯿﻤﺎن اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در ﺳﺎل 1936 ﺷﺪ. اﯾﻦ ﺳﯿﻤﺎن از دو ﺟﺰء ﭘﻮدر ﭘﻠﯽ ﻣﺘﯿﻞ ﻣﺘﺎﮐﺮﯾﻼت و ﻣﺎﯾﻊ ﻣﻮﻧﻮﻣﺮ ﻣﺘﯿﻞ ﻣﺘﺎﮐﺮﯾﻼت ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از آﻣﺎده ﺷﺪن ﺑﺮاي ﻣﺼﺎرف ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﺳﺎﺧﺖ ﻗﺮﻧﯿﻪ، ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ و ﻏﯿﺮه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺳﯿﻤﺎن ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در اﻃﺮاف ﭘﺮوﺗﺰ در ﻣﻔﺼﻞ ران و زاﻧﻮ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد، ﯾﮏ ﺳﺮي از ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﺑﻪ آن وارد ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ در ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﺳﯿﻤﺎن ﻣﺆﺛﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺳﯿﻤﺎن (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺴﺘﮕﯽ، ﺧﺰش و اﺳﺘﺤﮑﺎم) ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﺑﻨﺪ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮاي ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﭘﺮوﺗﺰ و اﻧﺘﻘﺎل دارو، ﺳﯿﻤﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺎﻓﯽ داراي ﺗﺨﻠﺨﻞ ﺑﺎ اﻧﺪازه ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﭘﺮوژه ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮدن ﻫﯿﺪروﮐﺴﯽ آﭘﺎﺗﯿﺖ ﺑﺎ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎن، ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮدن ﻫﯿﺪروﮐﺴﯽ آﭘﺎﺗﯿﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎن ﺗﺎ 20% وزﻧﯽ، اﺳﺘﺤﮑﺎم ﻓﺸﺎري اﻓﺰﯾﺶ و ﺑﻌﺪ از آن ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ دﻟﯿﻞ اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺗﺎ 20% وزﻧﯽ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮدن اﺳﺘﺤﮑﺎم ﻫﯿﺪروﮐﺴﯽ آﭘﺎﺗﯿﺖ از ﺳﯿﻤﺎن ﺧﺎﻟﺺ و ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﮐﺮدن ﺳﯿﻤﺎن ﺑﺎ آن و دﻟﯿﻞ ﮐﺎﻫﺶ آن ﺑﻌﺪ از 20% وزﻧﯽ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ زﯾﺎد ﺷﺪن ﭘﻮدر و ﺳﺴﺖ ﺷﺪن اﺗﺼﺎل ﻣﻮاد زﻣﯿﻨﻪ اي (ﭘﻠﯽ ﻣﺘﯿﻞ ﻣﺘﺎﮐﺮﯾﻼت) ﺑﺎ ﻫﯿﺪروﮐﺴﯽ آﭘﺎﺗﯿﺖ ﺑﺎﺷﺪ.ﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮدن ﻫﯿﺪروﮐﺴﯽ آﭘﺎﺗﯿﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎن اﻧﺪازه ﺗﺨﻠﺨﻞ ﻧﯿﺰ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﺨﻠﺨﻞ ﺑﺮاي رﺷﺪ ﺳﻠﻮل ﻫﺎي اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ و ﻧﻔﻮذ ﺳﻠﻮل ﻫﺎ ﺑﻪ درون ﺳﯿﻤﺎن و ﺗﺤﻮﯾﻞ دارو ﻣﻔﯿﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و از ﻃﺮﻓﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﻓﺸﺎري، ﻋﻤﺮ ﺧﺴﺘﮕﯽ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺰش ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﯿﻤﺎن اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﭘﻠﯽ ﻣﺘﯿﻞ ﻣﺘﺎﮐﺮﯾﻼت ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﯿﺪروﮐﺴﯽ آﭘﺎﺗﯿﺖ ﺗﺎ 20% وزﻧﯽ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد.