بررسي تكرار همنشيني كلمات همراه كليدواژگان دل و جان در غزلهاي عطّار

زبان متون ادبي بهترين ابزار سبك شناسان براي بازشناسي انديشه صاحب اثر است. و كلمات به عنوان جزء جدانشدني زبان، علاوه بر ساختار در تعيين جهت معنايي متن نيز مؤثرند. آن ها با قرار گرفتن در كنار يكديگر تعيين كننده انواع سبك ها؛ از جمله سبك هاي ادبي و شخصي هستند. شاعران با بيشتر به كار بردن برخي از كلمات شالوده مفاهيم بسياري از سروده هاي خود را در يك مجموعه شعري تعيين مي كنند. عطار نيز براي بيان انديشه هاي خويش به تكرار برخي از كلمات در غزل مي پردازد. او با محوريت دو كليدواژه دل و جان شبكه منسجمي را شكل مي دهد و با آگاهي بر كاربرد كلمات و وحدت تجربه خويش اين پيوستگي را در سراسر غزل حفظ مي كند. در اين مقاله با اخذ هر دو شيوه كمّي و كيفي در تحليل داده ها، به بررسي تكرار همنشيني كلمات پيرامون دل و جان پرداخته مي شود تا بدين واسطه ضمن دريافت ميزان تنوّع كلمات هم نشين و چگونگي كاربرد اين دو كليدواژه، مجموعه مدوّني از واژگان موضوعي غزليات عطار نيز گردآوري شود. نتايج نشان مي دهد كه يكي از مهمترين عوامل گستردگي كاربرد دل و جان جان بخشي به آنها است. عطار با استعمال اين معني كلمات كليدي خود را از محدوديت هاي قراردادي لفظ خارج مي سازد و به غزليات خويش شوري مضاعف مي بخشد.