بررسي آموزش مهارت خودشناسي و تعاليم عرفاني در جوهره وجودي كودك با بهره گيري از قصه منطق الطيرعطار، درقالب ارايه به شيوه داستان

ادبيات كودك معمولاجدا از لذت وسرگرمي، آموزش به ارمغان داشته است. ادبيات داستاني كودك در حوزه آموزش مهارت خودشناسي حايز اهميت است.با درنظر گرفتن يكايك اجزاي داستان، دركناركليت اثر، ميزان وجود اين مولفه درآن سنجيده مي شود. از سوي ديگراز آنجا كه مهارت خود شناسي به شناخت خويشتن و سوال«من كيستم؟» منتهي مي شود، در حقيقت به نوعي با «فلسفه براي كودك »پيوند مي خورد. نگارنده به منظور بررسي اين مهم، به شيوه توصيفي وتحليلي، قصه هاي منظوم، منطق الطير عطار را انتخاب كرده چرا كه علاوه برداشتن ارزش ادبي، مهارت مذكور را به زيبايي آموزش مي دهد.يافته هاي پژوهش نشان مي دهد، از آن جا كه داستان منظوم منطق الطير عطاردر بردارنده لايه ها و سطوح پنهاني، معنايي ومفهومي مي باشد ،درونمايه، موضوع، شخصيت ها، گفتگو ها و تمامي عناصر داستان مي تواند برملا كننده آن لايه هاي پنهاني باشند. عطاردرمنطق الطيرازعناصر داستاني بهره گرفته و كودك با قدرت تخيل فوق العاده اي كه دارد، با شخصيتهاي داستان هم ذات پنداري مي كند و در پس پيچيدگي هاي داستان آنچه بايد بياموزد، درذهنش نقش مي بندد.كودكان خود را در رويارويي و چيرگي بر دشواري با شخصيت هاي داستاني منطق الطيريكي مي پندارندو به اندازه آن ها از خود آگاهي و كشف هويت خود، لذت مي برند.