روش شناسي تعبير آراء و تجارب عرفاني عطار در تذكره الاولياء

هدف عطار در تذكره الاولياء نشان دادن يك نوع زيست عرفاني و روحاني است كه ديگر انواع ادبي از بيان آن به نحو مقتضي ناقص اند. عطار در گزاره هاي عرفاني با زباني نو، چهره نوي از انسان را در تذكره الاولياء رقم زده است. او با حوزه محدودي كه در عناصر روايتش داشته است، عناصري عميق و اصيلي را برگزيده تا درجات و سلسله مراتب آن در چشم خوانندگان معقول نمايد. تجارب عرفاني با ابعاد وسيع معرفتي، معنويت حاكم بر متن، تأويل ها و برداشت هاي عرفاني عطار از رفتار و حالات اولياء از مؤلفه هايي هستند كه سرگذشت اولياء را به شكلي نو در تذكره الاولياء بازسازي مي كنند. مطالعه روش شناسانه اين اثر از يك سو عمق جهان بيني عرفاني را در تاريخ عرفان اسلامي نمايان مي سازد و از سوي ديگر، زواياي زندگي روحاني و قدرت و توان عطار را در احياء و بازآفريني تجارب عرفاني به تصوير مي كشد. تحقيق روش شناختي در اين نوشته مبتني بر رهيافت¬هاي فلسفي - كلامي و روانشناختي است.