نقش روايتي مرگ قهرمان در بيت هاي فولكلور كردي

جستار حاضر به نقش روايتي مرگ قهرمان در بيتهاي فولكلور كردي از منظري ساختارگرا ميپردازد. در اين راستا چهار روايت شفاهي با پاياني تراژيك مورد بررسي قرار ميگيرند. اين روايت ها در سه محور تقابلي ميل، دانش و قدرت مورد واكاوي قرار ميگيرند. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه عمدتاً قهرمان و ابژه ي ميل از طريق حوادث جادويي با هم آشنايي پيدا ميكنند. عناصر واسط ميان اين دو در روي محور دانش عبارتند از خواب و يا موجودات افسانه اي. اين رخداد جادويي مشخصه ها و عملگرهاي روي محور ميل را بر ميسازد. بدين گونه كه اين دانش جادويي رابطه ي مبتني بر ميل را ميان قهرمان و ابژه ي ميل (قهرمان و شاهزاده) پديد مي آورد. اما تعامل و ديناميسم اين دو عنصر بر روي محور ميل با چالشي جدي در محور قدرت روبرو مي شود. بدين گونه كه ضعف قهرمان در برابر ضد قهرمان و ترفندهاي ياري رسان ضد قهرمان وصال اين جهاني را ميان قهرمان و ابژه ي ميل ناممكن ميسازد. عامل اصلي در شكست قهرمان در برابر ضد قهرمان در محور قدرت به غياب عنصر ياريگر (براي قهرمان) باز مي-گردد. در اين نقطه است كه وصال پسامرگي و زندگي در جهان زيرين (گور) نقش روايتي خود را ايفا ميكند. بدين شيوه كه مرگ قهرمان و سفر او به جهان زيرين است كه نوعي وصال پسامرگي را براي او رقم ميزند. تنها در حضور اين كنش داستاني است كه رابطه ميان قهرمان و ابژه ي ميل از نو روي محور ميل برقرار ميگيرد. در واقع ميتوان گفت كه نقش روايتي وصال پسامرگي ممكن ساختن رابطه ميان قهرمان و ابژه ميل روي محور ميل در جهاني ديگر است.