تدريس و ارزشيابي دانش آموزان در درس تاريخ با هدف كاربردي‌تر كردن آن

براي تدريس تاريخ روش‌هاي زيادي اعم از داستاني و روايتي -كه طريقي سنتي است- تا استفاده از روش‌هاي نوين مبتني بر فن‌آوري اطلاعات وجود دارد. اما مي‌توان فارغ از نوع امكانات مورد استفاده، تاريخ را با اهداف مختلفي از جمله كاربردي‌تر كردن آن به دانش‌آموزان آموخت. نوشتۀ حاضر تلاش مي‌كند تا نظريۀ مذكور را به محك تجربه درآورد با كمك يك پرسش‌نامه آن را مستند سازي كند. شيوه‌اي كه براي تدريس انتخاب شده است بدين گونه مي‌باشد كه دبير بخشي از ساعت كلاسي را به روايت متن درس با استفاده از سخنراني يا امكانات نوين موجود در كلاس مي‌پردازد. نيمه مهمتر و بيشتر وقت كلاس به بخش دوم آن اختصاص مي‌يابد و قسمت‌هايي از كتاب درسي را كه متأسفانه اكثر دبيران اضافي تصور مي‌كنند با كمك دانش‌آموزان مورد بحث قرار مي‌دهد. اين قسمت ها بدين قرارند: «تصاوير و نقشه‌هاي موجود در كتاب، جداول هر درس كه در واقع براي مطالعه آزاد است، يك توضيح، فكر كنيد و پاسخ دهيد، آخرين قسمت هر درس يعني انديشه و جست‌و‌جو» نتيجه مورد انتظار نيز از همين قسمت‌ها به آساني حاصل مي‌شود و دانش‌آموزان خوشحالند كه آنها از اين درس چيزهايي مي‌آموزند كه هرگز در بقيه دروس امكان آموختن آن برايشان فراهم نيست. ضمناً چندان اهميتي ندارد كه آنها مقدار انبوهي محفوظات تاريخي را در ذهن خود انبار كرده باشند يا خير. روش ارزشيابي كه با شيوۀ تدريس و هدف آن متناسب باشد نيز مخلوطي از بحث و نظر است كه در دو قسمت كتبي و شفاهي با كمك خود دانش‌آموزان انجام مي‌گيرد. با اين روش، اميد است دانش‌آموزاني خلاق، پرسشگر، صبور، نظم پذير، خطرپذير، اهل تعاملات بالاي اجتماعي، داراي روحيه مشاركت دسته جمعي و همكاري تقديم جامعه و كشور گردد.