اسلوب¬هاي طنز آفريني جواد مجابي

طنزپردازان و لطيفه سازان از شيوه¬هاي مختلفي براي ايجاد خنده در اثر خود و رساندن مفاهيم اصلي از شيوه¬هاي مختلف شوخ طبعي استفاده مي¬كنند؛ زيرا طنزپرداز در تحليل مشكلات جامعه و تبيين دشواري¬هاي زندگي با يك روش خنده آميز حقايق را براي جامعه بيان مي¬كند از جمله: مجابي نيز از طنزپردازان ماهري است كه جامعه خود را با ايما و اشاره هاي گوناگون تحت تاثير قرار مي¬دهد. استفاده از طنزها در روش¬هاي گوناگون بستگي به شرايط خاص و زمان معيني دارد، مجابي درميان عامه مردم زندگي كرده و با به كار بردن گويش¬هاي محاوره¬اي انتقادهاي اجتماعي را با حالت واقع گرايانه در قالب ايما و اشاره ابراز مي¬كند و به نوعي با مردم در تعامل مي¬شود و در برابر مشكلات جامعه احساس مسوليت مي¬كند و در نتيجه با طنز پردازي خود به افراد جامعه آگاهي مي¬بخشد. بيان مطالب طنز گونه از انديشه¬هاي تحول خواهانه آن سر چشمه مي¬گيرد و به نوعي در مفاهيم انتقادي در زمينه¬هاي «سياسي، اقتصادي، اجتماعي و ... .» در يك چهار چوب مضحك (خنده آور) بيان مي¬شود. در جايگاه اصلي« طنز» يك انتقاد جدي و حساب شده بيان مي-گردد و با يك نظر شوخ طبعانه دردهاي جامعه در بيشتر زمينه¬ها (سياسي، اقتصادي، فرهنگي و ... .) تبيين مي¬شود در اين مقاله سعي بر اين است كه اسلوب¬هاي طنز آفريني، با تكيه بر انواع طنز تفاوت طنز با هزل و گروتسك و هدف و خاستگاه آن بررسي شود.