بررسي انسجام دستوري و واژگاني قصيدة ترسائيه خاقاني با استفاده از نظريه زبانشناسي هاليدي

يكي از نظريه هاي زبانشناسي كه در عصر حاضر در تحليل متون ادبي به كار گرفته ميشود، نظريۀ زبانشناسي هاليدي است. هاليدي، ارتباط معنايي، لفظي، نحوي و منطقي يك متن را انسجام مينامد و عوامل ايجادكنندۀ آن را به دو بخش دستوري و واژگاني تقسيم ميكند. انسجام دستوري عواملي چون ارجاع، جانشيني، حذف و ربط را دربرميگيرد و انسجام واژگاني شامل تكرار و باهمآيي در زبان ادبي ميشود. خاقاني، از شاعران نامآور قرن ۶ هجري اشعار بسياري را در قالب-هاي مختلف شعري سروده است. اشعار خاقاني به واسطۀ تسلّط شاعر بر زبان فارسي و آشنايي او با واژگان و ظرفيتهاي دستوري و واژگاني ادبيات فارسي، از شگردهاي انسجامي به نحو مطلوبي بهرهمند است. در اين پژوهش، سعي شده است تا با استفاده از نظريۀ انسجامي هاليدي، به بررسي انسجام در دو محور دستوري و واژگاني در شعر قصيده ترسائيه خاقاني پرداخته ومهمترين تمهيدات مورداستفادۀ شاعر براي انسجام بخشي به ابيات اين قصيده، تحليل شود.