بررسي انعكاس آيين‌هاي گذر در حماسه‌ي گيلگمش

آيين‌هاي گذر (آيين تشرف) به‌عنوان گونه‌اي تقريبا رايج از آيين‌ها در بسترهاي گوناگونِ فرهنگ بشري جريان پيدا كرده‌اند. اين آيين‌ها هم‌چون ديگر مناسك بشري وظيفه‌ي حفظ و حراست از كليت جامعه را برعهده دارند. در همين راستا ابزار انتقال سنت‌ها و تابو‌هاي مسلط بر جامعه‌اند. كاركرد ويژه‌ي اين مناسك اما قاعده‌مند سازي دگرگوني‌ها و فراهم آوردن بستر پذيرش تغييرات اجتناب ناپذير در جامعه است. ميان جنبه‌هاي مختلف آيين‌هاي گذر، ارتباط گريزناپذيري با متون مقدس و اساطيري مشاهده مي‌شود. به گونه‌اي كه مي‌توان رد‌پاي اين كنش‌هاي عملي را در انواع گوناگون ادبي مشاهده نمود. گيلگمش به عنوان كهن‌ترين متن حماسي يافته شده، از جنبه‌هاي گوناگون قابل تحليل و بررسي مي‌باشد. نوشتار حاضر برآن است تا عناصر آيين‌هاي گذر را در اين متن شناسايي و تحليل نماييد. در همين راستا ضمن تعريف آيين‌هاي گذر نسبت متن حماسه با كاركردهاي مادي اين آيين‌ها آشكار مي‌گردد، تا از اين ره‌گذر وابستگي اين متن به اسطوره‌ي سفر قهرمان و آيين‌هاي گذر آشكار گردد.