بررسي تطبيقي اسطوره¬هاي ملي درشعر حافظ و شفيعي كدكني

اسطوره¬ها از ديرباز ريشه در فرهنگ و تمدن ما و پيوند بسيار نزديكي با شعر دارند، جاودانگي اسطوره¬ها در كاربرد آن¬ها از ادبيات كهن تا امروز آشكار است. شاعران در هر دوره¬اي، پرورش دهنده¬ي باورهاي قومي ملت خويشند. چنان¬كه در اشعار حافظ و شفيعي كدكني، بازتاب آن¬ها بسيار چشم¬گير است. اين دو شاعر بزرگ و نامي، شعرشان آيينه¬ي انعكاس باورهاي تاريخي و اساطيري است و دركلامشان انسان¬هايي جلوه¬گرندكه به طور كامل جنبه¬اي اسطوره¬اي دارند، يا به همان سبك گذشته يا با تغييراتي در شخصيت اسطوره¬اي آنان. مقاله حاضر، به مواردي چند ازاسطوره¬هاي ملي دراشعار حافظ و شفيعي مي¬پردازد و ديد اين دو شاعر را نسبت به اسطوره¬ها بررسي مي¬كند تا نموداري باشد بر اين واقعيت كه شاعران در هر دوره¬اي براي اسطوره¬هاي ملي، زمان و مكان نمي¬شناسند و از اين پشتوانه¬هاي غني قومي بهره ¬مي¬برند و بنا به شرايط خاص اجتماعي هر زماني، نحوه¬ي ديد و شيوه¬ي كاربردشان از اسطوره¬هاي ملي متفاوت مي¬سازند.

Myths are rooted in our culture and civilization and are closely linked with poetry. immortality of myths is evident by their application from ancient literature to today’s time. Poets in each period develop and grow ethnic beliefs of their own nation. This is tremendously reflected in the poems by ShafieKadkani and Hafez. These two great and well-known poets reflect historical and mythological beliefs in their poems. The people in their poems are fully mythological either in their original form or with some changes in their mythological character. This paper focuses on some cases of national myths in the poems of ShafieKadkani and Hafez and examines the views of these poets about myths in order to prove the fact that poets in each period use national myths regardless of time and place. However, depending on the specific social conditions of each period, the views and methods of applications of national myths may differ.