تحليل سبك آوايي سجع در سوره اعراف

قرآن از آن جهت كه داراي سبك و اسلوب بي‌بديلي است همواره در كانون توجه اديبان و پژوهشگران بوده‌است و از زواياي مختلف از جمله دانش سبك‌شناسي مورد واكاوي قرار گرفته‌است. يكي از سطوحي كه در زمينه‌ي سبك‌شناسي قرآن به آن توجه مي‌شود، سطح آوايي است كه با توجه به اهميّت و تأثير بارزي كه عامل آوايي سجع در ارتباط و هماهنگي ميان آيات و ايجاد نظم‌آهنگ يكپارچه در طول سوره‌هاي قرآن دارد، اين پژوهش بر آن است تا كاركرد آوايي سجع را به شيوه‌ي توصيفي- تحليلي در سوره‌ي مباركه‌ي اعراف مورد بررسي قرار دهد، نتايج حاصل از اين نوشتار حكايت از آن دارد كه بسامد بالاي سجع به عنوان يكي از نمودهاي برجسته‌ي عنصر آوايي در اين سوره به يك ويژگي سبكي تبديل شده‌است كه علاوه برايجاد موسيقي گوش‌نواز، نقش مهمّي در تأثيرگذاري و ارتباط و به هم پيوستگي آيات دارد و امكان استنباط معاني و مفاهيم آيات را فراهم مي‌كند.