بررسي ريخت‌‌ شناسانۀ افسانه‌‌هاي «اسكندر كبير» و «آخرين شتر ميرحميد» در افسانه‌ها‌ي مردم ايران

ريخت‌شناسي دانشي است در حوزه‌ي مطالعات ادبي كه نخستين بار مردم‌شناس روسي ولاديمير پراپ آن را در زمينه مطالعه قصه‌ها مطرح نمود. هر نوع تقسيم‌بندي در ادبيات كه بتواند آثار ادبي را براساس مشخصه‌هايي از‌ يكديگر متمايز كند در مقوله ريخت‌شناسي جاي مي‌گيرد. در اين تحقيق به بررسي و تحليل محتوايي و ريخت‌شناسانه‌ي دو افسانه‌ي «اسكندر كبير» و «آخرين شتر ميرحميد» كه به ترتيب از افسانه‌هاي فلسفي و ديني موجود در مجموعه‌ي «فرهنگ افسانه‌ها‌ي مردم ايران» تأليف آقايان درويشيان و خندان هستند از لحاظ ريخت‌شناسي كتاب قصه‌هاي جادويي پگاه خديش پرداخته‌ شده است. افسانه‌ها با زبان ساده و بي تكلف خود نه تنها كودكان، بلكه جوانان و پيران را مجذوب مي كنند. و حتي در اين روزگار كه پيشرفتهاي علم و صنعت چهره جهان را ديگرگون ساخته است، و خرد و بزرگ اوقات را با جعبه جادويي تلويزيون، و انواع مشغوليات مدرن مي‌گذرانند افسانه‌ها گوشه امن و اسرارآميز خود را حفظ كرده‌اند و مشتاقان و پناه‌جوياني دارند.

For centuries myths have fascinated not only children but also young and elderly people, and even in these days when the advancements in science and industry have made the face of the world different and the young and elderly people spend their time with the magic box of television and a variety of modern hobbies, myths have kept their safe and mysterious nook, and have aspirants and asylum seekers (Farzad, 1996: 5). Morphology is a science in the field of literary studies, which was first introduced by Russian anthropologist Vladimir Propp in the field of study of stories. Any type of division in literature that can distinguish literary works based on some characteristics is constituted in the category of morphology.