سازه هاي ساختاري- روايي سبك نوظهور خاطره- داستان

در سازه‌هاي ساختاري ادبيات داستاني (اعم از رمان، داستان، قصه و...) گاه به ظرافت‌هاي ساختاري‌اي برمي‌خوريم كه تنها چشم تيزبين علاقه‌مندان و قلم موشكافانۀ منتقدان ريزبين توانسته است اين ظرافت‌ها را واكاوي و تحليل نمايد. يكي از مباحث كمتر شناخته‌شده در ادبيات داستاني (از ديدگاه علم روايت شناسي) ساختار روايي خاطره- داستان است. اين سبك نو ظهور از يك‌ طرف به خاطره شبيه است و از طرفي با اينكه تمام عناصر ساختاري داستان را نيز درون خود جاي مي‌دهد، داستان نيست. به عبارت ديگر مي توان گفت روايت وقايع بر اساس گذشته نگري آن را به خاطره نزديك مي كند، اما از آن جا كه بسياري از عناصر داستان را در خود دارد، به داستان نيز شبيه است، در حالي كه خاطره همانند داستان هنري نيست. پس سوالي كه پيكره ي پژوهش حاضر را تشكيل مي دهد اين گونه مطرح مي گردد كه، سازه هاي ساختاري- روايي سبك نوظهور خاطره- داستان كدامند و چگونه باعث قوام و شكل گيري اين سبك شده اند؟ نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد كه سبك نو ظهور خاطره- داستان يك نوع ادبي جديد در ادبيات فارسي است كه نه همانند داستان هنري و نه همانند خاطره تفنني است، بلكه سبكي جديد با ساختار روايي ويژه است.