شماره ركورد كنفرانس :
4039
عنوان مقاله :
مولانا و منادا
پديدآورندگان :
مشيدي دكتر جليل J-Moshayedi@araku.ac.ir استاد گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه اراك , حيدري دكترحسن h-haidary@araku.ac.ir دانشيار گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه اراك , فرمهيني فراهاني الهام e-farmahinifarahani@phd.araku.ac.ir دانشجوي دكتري رشته زبان و ادبيات فارسي دانشگاه اراك
كليدواژه :
مولوي , غزليات , منادا , همسان سازي .
عنوان كنفرانس :
پنجمين همايش ملي متن پژوهي ادبي سبك شناسي، بلاغت، نقد ادبي
چكيده فارسي :
بررسي غزليات مولانا نشان مي دهد كه بسامد منادا در آن به طرز محسوسي زياد است .به همين سبب اين پرسش مطرح مي شودكه دليل يا دلايل بسامد بالاي منادا در شعر او چيست ؟ در اين جستار از اين ديدگاه بيش از 44 غزل مولوي بررسي شده است كه از ان ميان بيش از 200 بيت ساخت ندايي دارد . با دقت در اين بيت ها چند نكته به دست مي آيد. نخست اين كه آنچه سبب بسامد بالاي منادا در غزل او مي شود خطابي بودن و منبري بودن شعر اوست .غزل مولوي گاه به صورت زنده و بديهه سروده شده است و به همين دليل با مخاطب مواجهه مستقيم داشته است . نكته دوم اين كه عمده ترين طرف خطاب مولوي در ندا ،خداوند متعال است وبه نظر مي رسد يكي از دلايل آن اين مي تواند باشد كه؛ اينگونه مناداها كه بيشتر گفتگو با حق است و خداوند طرف خطاب قرار مي گيرد نشان تأثير پذيري مولوي از معارف بهاولد؛پدر اوست.