بررسي حس تعلق به فضاهاي سبز شهري با تاكيد بر معيارهاي يك شهر سالم و برنامه ريزي براي مناسب سازي آن (مورد مطالعه پارك رز و مطهري منطقه 1 شهرداري قزوين)

با افزايش جمعيت و توسعه و گسترش شهرنشيني، انسانها به تدريج از طبيعت دور شده و تراكم بيش از حد جمعيت و دخالت در محيط طبيعي و … را بيشتر بروز داده است. به طوري كه با دور افتادن انسان ها از فضاهاي طبيعي، ضرورت بازسازي بخشي از طبيعت در فضاي شهري به عنوان بوستان هاي عمومي، اهميتي حياتي پيدا كرده است. هدف از اين پژوهش شناسايي مؤلفه هاي مؤثر در ايجاد حس تعلق به مكان در فضاهاي سبز شهري و سنجش تأثيرگذاري آن مولفه ها و همچنين تطبيق اين فضاها بر اساس معيارهاي يك شهر سالم مي باشد در اين مقاله سعي بر اين است كه با شناخت معيارهاي يك شهر سالم در فضاهاي سبز فراغتي و بررسي عوامل موثر در ايجاد احساس تعلق افراد به اين فضاها، به اين موضوع پرداخته شود كه آيا فضاهاي سبز فراغتي شهرها كه امروزه نقش مهمي در گذران اوقات فراغت شهروندان دارند (از طريق بررسي نمونه مورد مطالعه) با معيارها ي يك شهر سالم انطباق دارند يا خير. در اين مقاله، معيارها و شاخص هاي شهر سالم در فضاهاي سبز فراغتي با روش مقايسه اي – تحليلي و پرسشنامه در نمونه موردي بررسي شده است. مهمترين معيارهاي شهر سالم دراين نمونه موردي دسترسي ، امنيت،ايمني زيبايي، احساس تعلق و تجهيزات بودند. نتايج بررسي اين 2 نمونه موردي حاكي از آن است كه در بعضي موارد مطابق با معيارهاي شهر سالم نمي باشد. همچنين اين بررسي مقايسه اي نشان مي دهد كه ميزان احساس تعلق و زيبايي در پارك رز بيشتر از پارك مطهري است، ايمني آن كمتر مي باشد وعملكرد محله اي دارد. درحاليكه پارك مطهري عملكرد ناحيه اي داشته و ميزان آلودگي صوتي در آن زياد است. در نتيجه بر مبناي ارزيابي هاي انجام شده، برنامه ريزي لازم براي بهبود كيفيت اين فضاهاي سبز و گسترش آنها با هدف دست يابي به يك شهر سالم، اقدام به ارائه پيشنهادات لازم شده است.