تاثير گردشگري بر توسعه اقتصادي روستا مطالعه موردي :(روستاي افراتخته از توابع بخش مركزي شهرستان علي آباد كتول)

روستاها به منزله فضاي حياطي تعداد بسياري از انسانها به ويژ ه د ر جوامع در حال توسعه كه با انبوهي از مشكلات، محدوديتها و كمبود منابع و سرمايه روبه رو هستند، به منظور جواب گويي به تامين نيازها و همچنين ارتقاي سطح وكيفيت زندگي، اشتغال و بهبود وضعيت اقتصادي- اجتماعي ساكنان اين سكونتگاه ها در گذر زمان نيازمند رشد و توسعه هستند. از آنجا كه فقيرترين روستانشينان را افراد بدون زمين كشاورزي يا با زمين اندك، تشكيل ميدهند ميتوان با تنوع بخشي به فعاليتهاي غيركشاورزي در اين سكونتگاه هاي انساني موجبات اشتغال زايي، كاهش فقر و ايجاد رفاه اجتماعي نسبي را در اين كانون هاي كوچك جمعيتي فراهم آورد. از اين رو، برنامه ريزان براي رسيدن به توسعه پايدار روستاها، تدابير و راهكارهاي گوناگوني انديشيده اند كه در اين بين مي توان از بسط و توسعه صنعت گردشگري در روستاها به عنوان فعاليتي انساني- اقتصادي كه ضمن ايجاد اشتغال و درآمدزايي در سبب تعامل دوسويه و سازنده روستائيان با ديگر افراد و فرهنگها ميشود، ياد كرد. روش كار در اين مطالعه توصيفي- تحليلي و روش جمع آوري اطلاعات به دو صورت كتابخانه اي و ميداني است. در روش ميداني ، براي پي بردن به اين مهم كه ورود گردشگر تا چه حد تاثيرات اقتصادي بر زندگي مردم داشته است ، پرسشنامه اي شامل 17 سوال تهيه و بين 40 نفر از سرپرستان خانوارهاي روستاي افراتخته توزيع و اطلاعات مورد نياز جمع آوري شد. با توجه به گسترده بودن و نيز پيمايشي بودن تحقيق ، از نمونه گيري استفاده ونتايج حاصل به جامعه آماري تعميم داده شد . نتايج مربوط كه به وسيله آزمون اسپيرمن مورد ارزيابي قرار گرفته اند، نشان مي دهد، افزايش ورود گردشگر(رشد گردشگري) تاثيرات زيادي بر اقتصاد روستاي افراتخته داشته است. در پايان به ارائه پيشنهادهاي گوناگون براي اجرايي شدن طرح هاي گردشگري و توسعه اين فعاليت در اين روستا براي زمينه سازي به منظور توسعه همه جانبه اقدام شده است.