نقش آب بندان ها در برنامه ريزي توسعه روستايي (مطالعه موردي: آب بندان هاي بخش مركزي رشت)

بخش مركزي شهرستان رشت داراي 86 روستا ست كه فعاليت اصلي اقتصادي روستاهاي آن، كشاورزي مبتني بر زراعت برنج است. آب مورد نياز اين مزارع از منابع مختلف مانند رودخانه، كانال، چاه و از جمله آببندان ها تامين مي شود . در بخش مركزي شهرستان رشت 57 آب بندان فعال وجود دارد كه هم اكنون علاوه بر تامين آب كشاورزي، در زمينه پرورش ماهي نيز استفاده ميشوند. اين تحقيق درصدد نشان دادن نقش آب بندانها در برنامه هاي توسعه روستايي اين بخش است. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي و تحليلي است كه جهت شناخت و ارزيابي وضع موجود آب بندانهاي بخش مركزي شهرستان رشت از روش توصيفي و جهت تجزيه و تحليل اطلاعات گردآوري شده از روش تحليلي استفاده ميشود. آب بندانها در برنام ههاي توسعه روستا يي بخش مركزي از چند جنبه مي توانند نقش داشته باشند. تامين آب براي فعاليت هاي كشاورزي (زراعت ، باغداري ، پرورش ماهي) كه با برنامه ريزي مناسب مي توان وضعيت مربوطه را بهبود بخشيد. همچنين آب بندانهاي محدوده مورد مطالعه (روستاهاي بخش مركزي رشت ) سطحي در حدود 500 هكتار دارند، كه اين مقدار آب بندان مي تواند حدود 1500 هكتار شاليزار را آبياري نمايد و در صورت به كارگيري از ظرفيت اين آب بندانها، در حدود 616 تن ماهي در هر دوره توليد خواهد داشت و با در نظر گرفتن يك شغل مستقيم و دو شغل غير مستقيم به ازاي هرده هكتار، حدود 150 شغل فقط در زمينه پرورش ماهي ايجادمي شود. ضمن اينكه بر اساس مطالعات و مشاهدات ميداني، ميتوان گفت كه آب بندانهاي پي سل، كتيگر سل، قلي سل وتازه سل، سقالكسار قابليت گردشگري دارند كه با برنامه ريزي صحيح، علاوه بر حفظ محيط زيباي آب بندانها، مي توان اشتغال زيادي براي روستا ايجاد كرد. لذا براي برنامه ريزي در جهت توسعه روستاهايي كه داراي آب بندان است، بايد به توانمنديهاي آب بندان توجه جدي داشت.