شماره ركورد كنفرانس :
4042
عنوان مقاله :
صلاحيت حرفهاي اخلاقي اساتيد در كيفيت بخشي به آموزش عالي ازديدگاه رهبرمعظم انقلاب
پديدآورندگان :
قدرتي محمد : mohamad.ghoodrati1373@gmail.com دانشجوي كارشناسي ارشد،فقه ومباني حقوق اسلامي،دانشكده روانشناسي وعلوم تربيتي،دانشگاه اردكان،ايران
كليدواژه :
دانشگاه , رهبر , استاد , دانشجو , صلاحيت
عنوان كنفرانس :
دوازدهمين همايش ملي ارزيابي كيفيت در نظام هاي دانشگاهي
چكيده فارسي :
درجستارحاضر باروش تحليلي-توصيفي وبااستفاده ازبيانات مقام معظم رهبري به بررسي صلاحيت حرفه اي اخلاقي اساتيد وهمچنين ويژگي هاي دانشگاه وآموزش عالي درتربيت دانشجويان كارآمدومتعهدبه مباني اسلام پرداخته شده است بررسي هاحاكي ازآن است كه تربيت دانشجويان كارامد وعلاقمند گام مهم واساسي درپيشبرد اهداف كشوربشمارميرودجودانشگاه كيفيت نسبتاپايدارمحيط آموزشي است كه حاصل تلاش روابط وكنش هاي متقابل ميان گروه هاي دروني دانشگاه ومسئولان واساتيد وكاركنان ودانشجويان ميباشد حاصل نهايي اين تعاملات شكل گيري ارزش هاواعتقادات وموازين اجتماعي نظام دانشگاه است و هيچ يك از زيرساختهاي گوناگون كشور اهميت و نقش دانشگاه را ندارد؛ چون دانشگاه نيروي انساني را تربيت ميكند كه مهمترين سرمايهي كشور نيروي انساني است دانشگاهها بايد به علم اهميت بدهند. اهميت دادن، فقط يك امر قلبي نيست؛ عمل لازم دارد. اين عمل، مقدمات و برنامهريزي و اهتمام شديد لازم دارد. ارزش استاد، اعتبار استاد در بيرون، به شاگردانِ اوست مسئلهي ارتقاء فكر ديني در دانشگاهها را بسيار جدي بايد گرفت و مراقب بود خلأ فكري براي دانشجوي ما و روشنفكر دانشگاهي ما به وجود نيايد. استاد ميتواند در زمينهي احساس هويّت در دل دانشجو تأثير بگذارد تا احساس كند هويّت با ارزشي دارد و به آن افتخار بكند محيط دانشگاه بهطور طبيعي محيط تضارب آراء و افكار است، اين طبيعت دانشگاه است كار فرهنگي در دانشگاه، اصل است؛ يك كار فوق برنامه، يك كار حاشيهاي نيست؛ به كار فرهنگي اهمّيّت بايد داده بشود آنچه از استاد انتظار ميرود فقط تغذيهى علمى دانشجو نيست، بلكه تقويت روحيّهى معنوى او و شخصيّت معنوى او هم از استاد متوقّع است استاد در محيط دانشگاه، در محيط درس، ميتواند دانشجوى خودش را، هم از لحاظ دينى مؤمن بار بياورد، هم از لحاظ ميهنى، انسان علاقهمند به آيندهى كشورش و آيندهى ميهنش و سرنوشت ملّتش بار بياورد؛استاد فقط به معناي معلّم نيست، بلكه به معناي مربّي نيز هست؛ اين يك راز طبيعيِ مكشوف براي همه است در دانشگاه، هدف دانشجوست؛ يعني استاد و تحقيق و آزمايشگاه و همهي اينها، براي دانشجوست. اگر دانشگاه جايي شد كه كسي كه از آنجا صادر و خارج ميشود - متخرج دانشگاه - نه نسبت به انقلاب حساس باشد، نه نسبت به دين حساس باشد، نه نسبت به كشور حساس باشد، نه نسبت به استقلال ملي و آرزوهاي بزرگ ملي حساس باشد، اين دانشگاه هرچه هم از لحاظ علمي والا باشد، ارزشي نخواهد داشت