چالش‌هاي پيش روي بين المللي شدن دانشگاه‌ها و سياستگذاري مناسب در جهت رفع موانع آنها

جهاني شدن اشاره به روندهاي جاري و آتي در عرصه‌هاي اقتصادي، آكادميك دارد. در حاليكه بين‌المللي شدن عبارتست از سياستها و اقداماتي كه نهادها، نظامهاي آكادميك و حتي افراد دنبال مي كنند تا بتوانند در فرآيند جهاني شدن حضور داشته باشند. جهاني شدن با پيدايش حوزه‌هاي جديد و، اقتصاد موسوم به اقتصاد دانشي و تحولات ناشي از سياستگذاري علم و فناوري ديگر فرايند ساده‌اي نيست، بلكه سيستمي پيچيده است كه تمام احاد جامعه را دربرمي‌گيرد .با توجه به اهميت روزافزون موضوع بين ‌المللي شدن نهاد آموزش عالي به عنوان يكي از الزامات پديده جهاني شدن، شناخت موانع پيش رو در اين مسير، گامي است براي سياستگذاري مناسب در جهت رفع چالش‌ها و تحقق آموزش عالي بين ‌المللي كه به زعم بسياري از تحليل‌گران گامي اساسي براي تحقق توسعه پايدار و صلح است. حركت به سوي بين‌المللي شدن آموزش عالي مستلزم درك و پذيرش مجموعه اي از پيش نيازهاي فكري و ذهني مي‌باشد. پذيرش اين واقعيت كه مي‌بايست ميان فرهنگهاي مختلف يك گفتمان مشترك ايجاد گردد و اين گفتمان جز با احترام متقابل بين فرهنگها شكل نخواهد گرفت و شكل گيري چنين گفتماني همچنين نيازمند در پيش گرفتن رويكردي انعطاف پذير براي مواجهه با چالشها و مسائل پيش رو خواهد بود. نكته حائز اهميت در بين‌المللي شدن نظام آموزش عالي آن است كه اين فرآيند مطابق با اصول استاندارد صورت بگيرد ومي‌بايست مجموعه اي از اصول، قواعد و قوانين براي تنظيم تعاملات كه بايد در اين راستا صورت پذيرد، وجود داشته باشد. در راستاي پاسخ‌گويي به مسأله چالش‌هاي پيش روي نهاد آموزش عالي در اين پژوهش به بررسي مسائل موجود در بخش آموزش و برنامه درسي (اعم از محتوا و روش‌هاي تدريس)، پژوهش و تحقيقات دانشگاهي، مسئوليت‌هاي اجتماعي و فرهنگي دانشگاه و ارتباطات ميان دانشگاهي و فعاليت‌هاي در پيش گرفته شده توسط وزارت علوم، تحقيقات و فناوري خواهيم پرداخت. هدف از پژوهش پيش رو بررسي شرايط، موانع و چالش‌هاي موجود در راستاي برنامه ريزي و سياستگذاري دقيق و ارائه طرحي راهبردي براي استفاده از فرصت‌ها و امكانات در دسترس در مسير بين‌المللي شدن آموزش عالي است. تا از اين رهگذر بتوانيم به ارائه طرحي راهبردي براي دستيابي به اين مهم مبادرت ورزيم.