نقش تعاملات بين المللي در كيفيت آموزش عالي : كيفيت و بين المللي شدن آموزش عالي

تعاملات يا همكاري هاي بين المللي در حوزه آموزش عالي، از دهه هاي اخير و بخصوص از آغاز هزاره سوم ميلادي ، واژه و مفهوم بين المللي شدن را نزد سياستگذاران آموزش عالي در سطح جهان القا مي نمايد. بين المللي شدن آموزش عالي براي دانشگاه هاي قاره هاي اروپا، آمريكا و اقيانوسيه در ابتدا شامل فعاليت هايي بوده است كه بيشتر به تبادل و جا به جايي دانشجو در دانشگاه ها مرتبط مي شود. با توجه به وجود طيف وسيعي از ذي نفعان، از مردم ( دانشجويان و خانواده هاي آن ها) تا كارفرمايان وهمچنين رقابت هاي بوجود آمده از جنبه هاي مختلف اقتصادي و اجتماعي، بين المللي شدن به مفاهيم تضمين و كيفيت آموزش عالي در سطح جهان مرتبط شده است. از طرفي در سطح ملي، تعا ملات و همكاري هاي بين المللي دانشگا ه ها و موسسات آموزش عالي و پژوهشي با دانشگاه ها ي خارجي ، فعاليت هاي متعددي را شامل مي شود. از كمترين سطح تعاملات بين المللي كه احتمالا بازديد هيات ها و ديدار و گفتگو براي آشنايي از سيستم و فعاليت هاي آموزشي و پژوهشي مي باشد، فرآيندي براي ارزيابي خود توسط موسسه ميزبان اتفاق مي افتد. موسسه ميزبان همچنين طبق فرآيندي ديگر در معرض ارزيابي همتايان خود قرار مي گيرد كه به گونه اي تداوم همكاري و گسترش آن را تضمين مي نمايد . در سطوح بالاتر تعاملات بين المللي كه شامل موارد بسياري از جمله فرصت مطالعاتي اعضاي هيات هاي علمي، فرصت تحقيقاتي دانشجويان تحصيلات تكميلي، راهنمايي تز مشترك، ايجاد دوره هاي مشترك، مقالات و پژو هش هاي مشترك و همچنين پذيرش دانشجوي بين المللي است، فرآيند هاي مشابهي اتفاق مي افتد كه ضرورت و نياز به وجود معيارها و ساز و كارهاي لازم براي ايجاد و گسترش تعاملات را آشكار مي سازد.در اين مقاله به روش توصيفي-تحليلي برخي از انواع همكاري علمي با موسسات خارجي بررسي وملزومات و چالش ها و فرصت هاي مرتبط از آن پرداخته مي شود.