بررسي عوامل انساني در آموزش به وسيله شبيه‌‌‌ساز‌ها

در اين مقاله، به بررسي عوامل انساني در آموزش بوسيله شبيه‌سازها پرداخته مي‌شود. شبيه‌سازي ابزاري براي ايجاد موقعيت‌هايي مجازي با اهداف مختلفي مانند سرگرمي، آموزش، طراحي و ارزيابي است. به منظور استفاده بهينه از سيستم‌هاي شبيه‌ساز، نياز داريم تعامل بين انسان و اين سيستم‌ها را به موثرترين شكل ممكن طراحي كنيم. بنابراين عوامل انساني نقش مهمي در طراحي و كاربردهاي شبيه‌سازها ايفا مي‌كنند. در اين پژوهش دو عامل انساني در استفاده از شبيه‌سازها به نام‌هاي بيماري شبيه‌ساز و آگاهي موقعيتي مورد تحقيق و بررسي قرار مي‌گيرد. در بحث بيماري‌هاي مرتبط با شبيه‌سازي، ابتدا عوامل سيستمي تاثيرگذار بر ايجاد اين بيماري‌ها و همچنين ويژگي‌هاي فردي كه در شدت اين بيماري‌ها تاثيرگذار هستند، عنوان مي‌شود. سپس راهكارهايي براي كاهش اثرات منفي استفاده از شبيه‌سازها بر روي افراد ارائه خواهد شد. در ادامه نقش آگاهي موقعيتي در عملكرد انسان و تبيين اجزاء آن مطرح مي‌گردد و با توجه به اهميت آگاهي موقعيتي در حوزه‌هاي مختلف، كاربردهاي شبيه‌سازي در زمينه‌هاي تحقيقات، سنجش و آموزش آگاهي موقعيتي تبيين شده و فرآيندي براي ارتقاء و آموزش سطح آن در افراد پيشنهاد خواهد شد.