نقش رسانه هاي اجتماعي در مديريت بحران و اطلاع رساني (مطالعه موردي: حادثه ساختمان پلاسكو در تهران)

تحقيق حاضر با هدف نقش رسانه هاي اجتماعي در مديريت بحران و اطلاع رساني (مطالعه موردي: حادثه ساختمان پلاسكو در تهران) و از نوع كاربردي مي‌باشد، روش بكار گرفته شده در اين تحقيق توصيفي-پيمايشي مي‌باشد. تعداد خبرگان حوزه رسانه بعنوان جامعه مورد مطالعه 260 نفر مي باشد كه به روش نمونه گيري تصادفي تعداد 152 نفر انتخاب گرديد. براي جمع آوري داده هاي مربوط به مباني نظري و استخراج عوامل و شاخص هاي اوليه از منابع كتابخانه‌اي و اينترنتي شامل كتب، مقالات و مطالعات موردي استفاده شده است. جهت گردآوري اطلاعات و داده هاي مورد نياز از پرسش نامه داراي روايي و پايايي استفاده شد و به منظور بررسي فرضيه هاي تحقيق نرم افزار تحليل آماري SPSS مورد ارزيابي قرار گرفت. در اين تحقيق به دو روش توصيفي و استنباطي به تحليل داده هاي به دست آمده از محل پرسش نامه پرداخته مي شود. در سطح توصيفي با استفاده از مشخصه هايي نظير فراواني به تحليل ويژگي هاي جامعه پرداخته و در سطح استنباطي فنون استنباطي آزمون نرمال بودن كولموگروف- اسميرنف، از آزمون واريانس و آزمون تي استيودنت براي آزمون فرضيه‌ها مورد استفاده قرار ميگيرد. براساس نتايج به دست آمده رسانه هاي اجتماعي نقش موثري پيش از بحران (آگاه سازي، آموزش مصون ساز، ديده باني و نظارت)، پس از بحران (تحليلگري، پاسخ طلبي و آرامش بخشي) و حين بحران (خبردهي، همراهسازي، دروازه باني اطلاعات) داشتند و در حادثه پلاسكو، رسانه ها نقش مهمي در مديريت بحران و بخصوص اطلاع رساني حين بحران را ايفا كردند.