بررسي اثر استفاده از ميراگرهاي جرمي تنظيم شونده (TMD) در بهسازي لرزه اي پل هاي فولادي

حالات حدي ذكر شده در آيين نامه ها ايجاب ميكند كه سازه وارد تغيير شكل هاي حدي شود و هر چه شكل پذيري سازه بيشتر باشد، اين حالات حدي نيز بهتر تأمين خواهد شد. با توجه به اينكه مقررات زيادي جهت طراحي و ساخت سازه هاي شكل پذير در آيين نامه ها، تدوين شده است اما به راحتي نميتوان رفتار شكل پذير يك سازه را در برابر زلزله به طور كمي پيش بيني نمود. با فرض اينكه سازه در برابر يك زلزله شديد، رفتار شكل پذير از خود نشان دهد، ناگزير تعدادي از اعضاي آن دچار آسيب خواهند شد و سختي سازه كاهش يافته و تغيير شكل هاي برگشت ناپذيري بوجود مي آيد. لذا به ‏دليل ضرورت حفظ كاربري پل‏هاي موجود در زمره شريان‏هاي حياتي، بويژه پل هاي فولادي به علت كثرت در تعداد اجرا، بهسازي لرزه اي آن‏ها معمولا با اضافه كردن تجهيزات كنترلي انجام مي‏شود تا بتوانند راحتي و ايمني را، در مقابل زلزله تامين كنند. از اين رو با مطالعه به روش تحقيق كاربردي ميزان تاثير ميراگر جرمي تنظيم شونده (TMD1) در بهسازي پل هاي فولادي مورد بررسي قرار داده شد و اين نتايج محقق گرديد كه ميراگر جرمي تنظيم شونده يكي از كارامدترين روش هاي كنترل غيرفعال براي كاهش پاسخ سازه و بالا بردن ايمني و قابليت استفاده از آن است، كه با اتلاف انرژي بسيار خوب اين عناصر در سازه از خسارات اجزاي غير شكل پذير زيرسازه مانند تكيه گاه ها، پايه ها و پي ها جلوگيري مي شود. ميراگرهاي جرمي تنظيم شونده با امكان نصب در مودهاي مختلف موجب كاهش ارتعاش سازه به ويژه در مودهاي اصلي مي شوند. از طرفي پل هاي فولادي داراي وزن بالايي هستند و در برخي پل ها وجود ارتفاع بالا موجب افزايش تاثير زلزله در تخريب پل مي شود اين در حالي است كه ميراگرهاي جرمي تنظيم شونده قابل ارتقاء در كارايي و افزايش تعداد در قسمت هاي مختلف پل مي باشند.