مباني بازسازي پس از سانحه و مديريت بحران

با توجه به موقعيت قرارگيري فلات ايران بر روي كمربند زلزله و نظر به تنوع آب و هوايي آن، اين كشور يكي از شش سرزميني است كه بيشترين تلفات انساني و خسارات مالي ناشي از بلايا را تجربه كرده است. شناخت علمي مفاهيم و آشنايي با ادبيات بلايا و علل وقوع سوانح طبيعي و حوادث انسان‌ساز، با مقوله بحران در سه مقطع پيش از وقوع، هنگام سانحه و پس از آن و مقولات اساسي بازسازي پس از سانحه ضروري به نظر ميرسد. موضوع بازسازي سكونتگاه و مجتمع هاي زيستي به عنوان مفهومي پويا بوده كه مجموعه‌اي از فرآيند فعاليت‌هاي جامعه‌شناسي، روانشناسي، اقتصادي، فني، ساختماني و زيست‌محيطي را شامل مي‌گردد. كليه فعاليت‌هاي صورت گرفته در زمينه بازسازي و بازتواني جامعه آسيب ديده، مي‌بايست با توجه به اثرات درازمدت آن در جوامع آسيب‌ديده مورد توجه قرار گيرد. در اين مقاله با روش تحقيق كيفي و با رويكرد توصيفي مباني بازسازي پس از سانحه و مديريت بحران با هدف افزايش آگاهي و دانش در تمامي ابعاد مذكور عنوان ميگردد. با توجه به ارقام بالاي هزينه هاي بازسازي و خسارت هاي وارده پس از سوانح، بديهي است كه تجربه و دانش بيشتر نظري و عملي در زمينه بازسازي يقيناً ميتواند اين حجم عظيم بودجه را به طريق بسيار مطلوب‌تري به مصرف برساند.