شناسايي مناطق آب گرفتگي ناشي از رواناب هاي سطحي با استفاده از GIS (مطالعه موردي: شهر نيشابور)

در سطح شهرها به دليل افزايش سطوح نفوذ ناپذير حجم رواناب به‌طور چشمگيري نسبت به ديگر نواحي افزايش پيدا مي‌كند. اين حجم رواناب ايجاد شده در اثر بارندگي با جاري شدن در خيابان‌ها، بزرگراه‌ها، پشت‌بام‌ها و غيره توسط كانال‌ها، مسيل‌ها و جوي‌هاي موجود در سطح خيابان‌ها كه به‌صورت ثقلي طراحي‌شده‌اند به مناطق كم ارتفاع و پست شهر هدايت‌شده و نهايتاً به كال‌ها و يا رودخانه‌ها مي‏ريزند. در اين مقاله سعي بر اين است كه با استفاده از آمار بارش‌هاي روزانه سازمان آب منطقه اي خراسان رضوي اقدام به ايجاد بارش طرح براي دوره هاي بازگشت مختلف و درنهايت ايجاد منحني‌هاي شدت-مدت - فراواني(IDF) در شهر نيشابورگردد. با توجه به توپوگرافي منطقه مورد مطالعه، رواناب ايجاد شده بروي سطح شهر جاري مي گردد و كانال هاي انتقال دهنده اي كه ظرفيت انتقال رواناب آن ها كمتر از رواناب موجود مي باشد شروع به بالاآمدن سطح آب نموده و باعث پس زدن جريان آب مي گردد، كه اين امر سبب بروز مشكلات فراواني در سطح شهر مي گردد. به منظور رفع اين مشكل و ارائه راهكار مناسب جهت انتقال رواناب با استفاده ازGIS نه تنها به شناسايي مناطق دچار آب‌گرفتگي پرداخته مي شود بلكه نسبت به ارائه راه حل جهت ايجاد ظرفيت كافي براي دفع آب هاي سطحي اقدام مي گردد. با توجه به تحليل هاي صورت گرفته مشخص گرديد كه در قسمت جنوبي شهر اكثر كانال هاي انتقال دهنده رواناب توسط بارش با دوره بازگشت 5 سال، قادر به دفع رواناب نبوده و دچار آب گرفتگي مي شوند. لذا در اين زمينه نقشه هايي در زمينه پهنه بندي سيلاب تهيه گرديد.