بررسي تأثير خاكپوش پليمري A12 بر ميزان هدر رفت رطوبت خاك

فقدان آب و مشكلات ناشي از آن از مشكلات جدي در بسياري از نواحي دنيا محسوب مي شود كه توسعه پوشش گياهي و رشد كشاورزي را در معرض خطر جدي قرار داده است . بنابراين بررسي راهكارهاي مقابله با تنش خشكي از اولويت هاي تحقيقات است. اين پژوهش باهدف بررسي تأثير خاكپوش پليمري A12 بر ميزان تبخير آبِ خاك، بر روي نمونه خاك لسي كه از اراضي ديم منطقه ي كلاله گرگان آورده شده بود، در ابعاد گلداني انجام شد. آزمايشات با استفاده از 5 غلظت پليمر (0، 2/ 1، 3/ 1، 4 /1 و 5 /1) و در سه تكرار انجام شد. داخل 15 گلدان خاك الك شده به ميزان مساوي ريخته و با مقدار مشخص، گلدان ها آبياري شدند. تيمارهاي ذكرشده با گذشت زمان لازم براي ايجاد تعادل اوليه، به گلدان ها اضافه شد. هر روز در زمان ثابت، هر يك از گلدان ها با ترازوي دقيق وزن شد تا هنگامي كه وزن هر گلدان به وزن اوليه قبل از اضافه شدن تيمار و رطوبت اوليه برسد. در نهايت به كمك آناليز واريانس (ANOVA) نتايج تجزيه شدند و ميانگين تيمارها، به روش LSD مقايسه شدند. نتايج نشان داد كه از مجموعه تيمارهاي مورد بررسي، تيمار V5 با نسبت غلظت 50درصدي پليمر، تيمار مؤثرتري بوده و توانسته حدوداً 4/ 2 % نسبت به شاهد مانع هدررفت آب شود. همچنين تغييرات در تيمار با غلظتL5 (50% رقيق تر از غلظت اوليه پليمر) نسبت به شاهد، تا روز هشتم مثبت بوده و تبخير كم تري نسبت به شاهد داشته است اما در روز نهم و دهم اين تغييرات منفي شده و ميزان تبخير تيمار از شاهد بيش-تر شده است.