مطالعه تاثير اسانس هاي گلپر ايراني و مرزه بر رشد عامل بيماري شانكر باكتريايي هسته داران

شانكر باكتريايي درختان ميوه هستهدار توسط باكتريهاي ايجاد ميشود. اين بيماري از بيماريهاي شايع درختان ميوه هستهدار P. syringae pv. persicae و pv. morspronorum Heracleum persicum در استانهاي آذربايجانغربي و شرقي به شمار ميرود. در اين تحقيق، تاثير اسانسهاي بذر گونه جدا ،Pss نام ايراني: مرزه( بر ميزان رشد استريني از باكتري ( Satureja sahendica )گلپر ايراني( و اندامهاي رويشي گونه ،62/5 ،32/ شده از درخت گيلاس واقع در باغي در اطراف اروميه مورد ارزيابي قرار گرفت. براي اين منظور، از غلظتهاي 25 500 و 1000 ميكروليتر در ليتر محيط كشت لوريا برتاني براث استفاده شد. بر اساس نتايج اين تحقيق، غلظتهاي ،250 ،125 62 ميكروليتر در ليتر اسانس مرزه از رشد / 32 و 5 / 500 و 1000 ميكروليتر در ليتر اسانس گلپر ايراني و همه غلظتها بجز 25 براي اسانسهاي گلپر ايراني و مرزه به ترتيب 500 )MIC( باكتري بيمارگر ممانعت نمودند. بنابراين حداقل غلظت بازدارندگي اسانسها، سري رقت 100 تا )MBC( و 125 ميكروليتر در ليتر تعيين گرديد. جهت مشخص شدن حداقل غلظت كشندگي 0/01 از غلظتهايي كه باكتري در آنها رشد نكرده بود، روي محيط نوترينت آگار واكشت گرديدند. تعداد پرگنه ايجاد شده، با پرگنه هاي سري رقتهاي فوق از كشت اوليه )بدون اسانس( مقايسه گرديد. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد حداقل غلظت باكتريكشي براي هر دو اسانس بالاي 1000 ميكروليتر بود. از آنجايي كه كنترل اين بيماري اقتصادي بسيار مشكل ميباشد، استفاده از اسانسهاي گياهي ميتواند به عنوان راهكاري ايمن در كنار ساير روشهاي مديريتي جهت كاهش خسارت بيماري توصيه ميگردد