كاربرد سنتي گياهان در درمان بيماريهاي دام در بخش حميل، اسلام آباد غرب (كرمانشاه)

نقش گياهان در تأمين نيازهاي غذايي و دارويي بشر همواره مورد توجه بوده است. در نواحي روستايي ايران مردم بومي همواره از گياهان جهت درمان بيماريهاي دام به روش سنتي استفاده ميكنند. همچنين با توجه به مطالعاتي كه در بسياري از مناطق ايران انجام شده همواره شاهد از بين رفتن دانش سنتي مردم بومي طي نسلهاي گذشته به نسل جديد بودهايم و در بسياري موارد نيز گونههاي جديدي با روشهاي درماني سنتي خاص شناسايي گرديده است كه هنوز علوم جديد به آنها دست نيافته است. استان كرمانشاه از جمله استانهاي كشور است كه، داراي تنوع آب و هوايي و گونههاي گياهي مختص به هر منطقه در نواحي مختلف آن است. در اين مطالعه كه در بخش حميل شهرستان اسلام آباد غرب با استفاده از پرسشنامه به روش مصاحبه جهت شناسايي گونههاي گياهي دارويي جهت درمان بيماريهاي دام انجام شد، 22 گونه گياهي متعلق به 20 خانواده جهت درمان بيماريهاي مختلف دام شناسايي گرديد. بيشترين گونه مورد استفاده جهت درمان بيماري دام، گونه گياهي شيرين بيان ( Glycyrrhiza glabra ( با 19 درصد جهت درمان زخم و شكستگي بود. علاوه بر اين بيشترين خانوادههاي گياهي جهت درمان بيماريهاي دام به ترتيب خانوادههاي Leguminosae ، Scrophularia ، Fagaceae ، Thymelaeaceae ، Salicaceae و Apiaceae بودند.