مقايسه تطبيقي جرم كودك آزاري در حقوق بين الملل و فقه اسلامي

تحقيق حاضر به بررسي تطبيقي كودك‌آزاري در فقه و حقوق بين‌الملل مي‌پردازد. براساس تعريفي كه سازمان بهداشت جهاني ارايه داده است، كودك‌آزاري عبارت است از آسيب يا تهديد سلامت جسم و روان و يا سعادت و رفاه و بهزيستي كودك به دست والدين و يا افرادي كه نسبت به او مسئولند. از سوي ديگر اسناد و معاهدات متعدد حقوق بشري همچون ميثاق بين‌المللي حقوق مدني و سياسي و ميثاق بين‌المللي حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، اعلاميه جهاني حقوق كودك، كنوانسيون حقوق كودك، منشور آفريقايي حقوق و رفاه كودك و بويژه كنوانسيون جهاني حقوق كودك از مهمترين مقررات و معاهدات بين‌املللي و مقررات و معاهدات بين‌الملل در خصوص مقابله با كودك‌آزاري وجوه اشتراكي و افتراقي متعددي وجود دارد. از جمله وجوه اشتراكي اين است كه بسياري از وجوه و اشكال كودك‌آزاري، همچون كودك‌آزاري جسمي، عطفي، جنسي، در حقوق بين‌الملل و فقه اسلامي مورد تصريح و شناسايي قرار گرفته و از اين رو ضوابط، و مطالبي در جهت ممنوعيت آن‌ها بيان شده است.اما از وجوه افتراقي موضوع كودك‌آزاري در فقه اسلامي و حقوق بين‌الملل نيز به موضوعاتي همچون تعريف كودك و سن وي، قلمرو كودك‌آزاري و مهمتر از همه خاستگاه ارزشي در نظام فكري و عقيدتي فقه و نظام ليبرال دموكراسي غرب بر مي‌گردد. تحقيق حاضر در صدد است ضمن واكاوي مفهوم و تقسيم‌بندي و علل كودك‌آزاري به بيان و توصيف جايگاه كودك‌آزاري در فقه و حقوق بين‌الملل بپردازد. در اين راستا سعي مي‌گردد ضمن تبيين موقعيت و جايگاه كودك‌آزاري در فقه و حقوق بين‌الملل، وجوه اشتراكي و افتراقي موضوع را مورد بررسي، ارزيابي و تحليل قرار دهيم.