بررسي جايگاه اقرار در اثبات دعاوي كيفري در نظام حقوقي ايران

اقرار يكي از دلايل اثباتي در دعاوي كيفري است. ارزش اثباتي اقرار در امور كيفري، در اثبات همه جرايم و از جمله جرايم عليه اشخاص اهميت بسياري دارد. اين دليل مهم از گذشته تاكنون محور بسياري از مباحث حقوقي بوده و حوزه اي پرسش آفرين است. با تصويب قانون مجازات اسلامي 1392 و موادي از اين قانون كه به بحث ادله اثبات در دعاوي كيفري و به خصوص اقرار پرداخته است زمينه را براي پاسخ گويي به سوالات اساسي كه در اين حوزه مطرح بوده را مهيا نموده است. به طور كلي بررسي مواد قانوني 1392 نشان مي-دهد كه اقراري نزد قانون گذار حجيت دارد كه براي قاضي مقبول و يقين آور باشد و به عبارت ديگر به اقناع وجداني دست يابد. اين امر در واقع به معناي همان صحه گذاشتن بر طريقيت اقرار مي باشد. در زمينه حقوق داخلي در رابطه با اقرار سعي در نشان دادن اهميت آن كه در واقع به عنوان يكي از مهم ترين ادله اثبات دعاوي كيفري است، مي باشد و با توجه به مطالب مندرج در قانون مجازات اسلامي 92 و بررسي و تفهيم مواد و مفاهيم آن سعي در روشن كردن حدود و ثغور اقرار شده است تا در دادرسي ها، اين مطالب رعايت گردد.