مسئوليت كيفري بدون تقصير

اگرچه در گذشته بدون توجه به عنصر رواني، فرد را به صرف رفتار مادي داراي مسوليت كيفري مي دانستند ولي توجه به عنصر رواني به عنوان يكي از پايه هاي جرم سبب شده است مسوليت كيفري را آن زماني بر فرد تحميل كرد كه داراي عنصر رواني باشد. پيشرفت جامعه، تحولات آن و لزوم حفظ امنيت و مصلحت جامعه از يك طرف و دشواري در اثبات عنصر رواني برخي جرايم سبب شده است كه در برخي از جرايم با مفروض داشتن عنصر رواني مسوليت كيفري را بر فرد بار كرد اين نوع مسوليت كه در آغاز به عنوان مسوليت مطلق ناميده مي شد امروزه به عنوان مسوليت كيفري بدون تقصير شناخته شده است.در اين مقاله ما به دنبال آنيم كه دريابيم تقصير در اين نوع مسوليت به معناي عدم توجه به عنصر رواني است و تقصير را از مصاديق عنصر رواني مي دانيم نه از مصاديق و شرايط مسوليت كيفري، همچنين در خواهيم يافت كه مسئوليت كيفري بدون تقصير هم در جرايم عمدي و هم در جرايم غير عمدي در حقوق كيفري ما داراي مصاديق است با اين پيش فرض كه مفروض داشتن عنصر رواني در پناه اصل برائت يك اماره مطلق نيست وقابل رد مي باشد با اين همه نبودن ضابطه قانوني در تعيين مسوليت كيفري بدون تقصير در حقوق كيفري ما يه چالش محسوب و معتقديم كه قانون گذار بايد همچون دسته بندي كردن جرايم قابل گذشت به دسته بندي اين نوع جرايم بپردازد. پر واضح است كه مسوليت كيفري بدون تقصير را نمي توان عنواني براي مسوليت كيفري شخصي كه به خاطر رفتار ديگري متحمل مجازات مي شود دانست به عبارت ديگر مسوليت كيفري ناشي از فعل غير اگر چه رابطه نزديكي با مسوليت كيفري بدون تقصير داشته ولي از مصاديق آن به شمار نمي آيد.