بررسي شاخص هاي سبك زندگي در مناطق تبديل شده به شهر در ايران نمونه موردي: شهرستان هاي خواف و رشتخوار

سبك زندگی نتیجه همه گزینش ها، ترجیحات و رفتارهایی است كه فرد در ارتباط با كالاهای مادی و فرهنگ مصرفی انجام می دهد. سبك زندگی از مفاهیم جدید در علوم اجتماعی بوده و هم زمان با بروز مدرنیته و تسریع روند شهرنشینی مطرح شده است. سبك زندگی در نحوه گذران اوقات فراغت، پوشاك، تغذیه، مدیریت بدن، سبك معماری و چیدمان داخلی منازل جلوه گر می شود. این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای مؤلفه های تشكیل دهنده سبك زندگی در نقاط تبدیل شده به شهر در شهرستان های خواف و ر9شتخوار در استان خراسان رضوی انجام شده است. مبانی نظری پژوهش بر مبنای نظریات ابن خلدون، وبر، وبلن، زیمل، بوردیو، گیدنز و چ5نی تدوین شده است. طبق نظریات مطروحه شاخص های مورد نظر در پژوهش حاضر جهت سبك زندگی شش شاخص الگوهای گذران اوقات فراغت، م9دگرایی، نوع تغذیه، مدیریت بدن، زبان و لهجه گویش و سبك معماری و چیدمان داخلی منازل هستند. روش پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها پرس شنامه محقق ساخته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد تفاوت میانگین چندانی بین شهرهای مورد مطالعه در شاخص های سبك زندگی مشاهده نمی شود. میانگین سبك زندگی در نشتیفان به نسبت میانگین كل مقدار بالاتری را نشان می دهد. اما در شهرهای سلامی و جنگل میزان پایین تری نسبت به میانگین كل دیده می شود. همچنین شاخص تغذیه پایین ترین میانگین و شاخص مدیریت بدن بالاترین میانگین را در بین شاخص های سبك زندگی در شهرهای مورد مطالعه به خود اختصاص داده اند..