تبيين جايگاه هنرهاي سنتي به عنوان عنصر هويت بخش در گرافيك محيطي معاصر

هنرهاي شهري و اهميت توجه به آن در كتاب ها و مقالات متعددي مورد بررسي و كنكاش قرار گرفته است، همچنين اهميت شكل گيري معيارهاي مشخص به منظور تدوين مجموعه اي متناسب در بستر زيباسازي شهري نيز با توجه به تلاش مديران شهري براي نظام مند كردن آن امري است مهم كه در اين سال ها مورد توجه بسيار بوده است. گرافيك محيطي به عنوان يكي از مهمترين و پر كاربردترين هنرهاي مرتبط با فضاي شهر و شهروندان، نقش مهمي در ايجاد هويت شهري و ارتقاي نظام آموزشي شهر ايفا مي كند، سوال اساسي اين پژوهش اين است كه آيا حضور مولفه هاي سنتي نقش مهمي در هويت مند شدن و شاخص شدن آثار گرافيك محيط معاصر دارا مي باشد، لذا نويسنده در اين پژوهش به روش توصيفي- تحليلي و شيوه گردآوري كتابخانه اي و.... ضمن مطالعه و بررسي مصاديقي از حضور هويت در پيشينه ي فضاي شهري و همچنين اشاره به برخي نمونه هاي معاصر و شاخص در بهره گيري از دستاوردهاي نقوش و نمادهاي ايراني – اسلامي، لزوم بهره گيري از ساز و كاري بومي و منطقه اي به منظور شكل گيري و توسعه ي جايگاه گرافيك محيطي در ارتقاء سواد بصري و ايجاد هويت را يادآور مي گردد. هنرهاي شهري و محيطي به عنوان يكي از تأثيرگذارترين قالب هاي هنر معاصر مي توانند نقش مهمي در تكميل آموزه هاي شهروندي و صيانت از فرهنگ ها و خرده فرهنگ هاي بومي و محلي در مواجه با نظام جهاني ارتباطات داشته باشند، در اين ارتباط دوسويه، نمادهاي سنتي هنرايراني و نقشمايه ها به عنوان ابزار بياني آن، به مدد گرافيك محيطي و در همنشيني با معماري از نابودي و فراموشي نجات يافته و هنرهاي شهري نيز در اين قالب هويت مي يابند.