نشانه شناسي تطبيقي نقش خورشيد در ظروف و دستبافت هاي گيلان

نقش خورشيد به عنوان عنصر حيات بخش، از ديرباز تاكنون در باور، فرهنگ، هنر و زندگي مردمان، تأثير گذار بوده است. تقريباً در همه ي فرهنگ هاي باستاني، در نقاط مختلف جهان و ايران، نماد آن به گونه هاي مختلف تجلي پيدا كرده است. آشنايي با ريشه هاي آن و استفاده از اين عنصر در هنرهاي جديد، سبب ايجاد تنوع بصري، گسترش فرهنگ بومي و جذابيت آثار در مخاطبان مي گردد. نشانه شناسي تطبيقي نقش خورشيد در ظروف و دستبافت هاي گيلان، ما را به اين پرسش مي رساند كه چه ارتباطي مياني اين دو دسته آثار وجود دارد. اين نوشتار با روش توصيفي- تطبيقي و تحليلي، انجام پذيرفته و شيوه¬ي جمع¬آوري داده¬ها به-صورت كتابخانه¬اي و ميداني بوده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه نقش خورشيد مدلول مواردي مانند پديده اي كيهاني، الهه و خداي خورشيد است. نشانه هاي متفاوتي مانند سواستيكا و گل هاي تزئيني و گلك هشت پر، همچنين نقش هاي شانه اي، شاخه اي، سرخسي، علامات + (بعلاوه)، سه گوشي ها (دندان ارّه اي) و چهارگوشي ها در هر دو دسته آثار ديده مي شود. اين وجه اشتراك نشانه ارتباط ميان فرهنگ بومي گيلان با ساير نقاط جهان مي باشد. استفاده از اين المان ها در آثار گرافيكي نو، به علت نياز به تحول در هنر جديد، همواره مورد نياز است.