بررسي روش هاي جلوه بخشي به خط در هنرخط نگاري

در گذشته هنرمند براي ايجاد اثر هنري دركنار خط از تصاوير مكمل نيز استفاده مي نمود، اين عمل به هيچ روي در هنر خطاطي و نقاشي قابل قبول نبوده، بنابراين هنرمندان با خلق آثار متعدد و متنوع درپي آن برآمدند كه هنر خط را به هنر نقاشي منزوج نمايند يا بالعكس، حاصل آن اصطلاحي است كه آن را نقاشي-خط ، خط نقاشي ، خطاشي و خط نگاري ناميدند. زماني صحبت از نقاشي خط به ميان مي آيد كه حضور عناصر نقاشي فرم و رنگ در اثر غالب برخط باشد كه بهترين مصداق آن تركيب حروف و نقوش در كتيبه هاي ايران و ظروف سفالين است. نقاشاني كه اصول خط را تا حدودي مي دانستند به همراه خطاطان توانستند عرصه خط نگاري را پر رونق تر و گسترده تر كنند. در ارائه آثار هنري در اين باب روش هاي تزييني و نماديني به كار برده شدكه از آن به تنوعات جلوه بخشي به خط مي توان استناد كرد. اين پژوهش با بررسي روش هاي جلوه بخشي و تنوع بصري از خط در كنار تركيب با نقاشي، در پي پاسخ به دو سوال ذيل است: الف)خط نگاري چيست و قرائت هاي مختلف آن كدام است؟ ب)شيوه هاي جلوه بخشي و جذابيت بخشي به خط در هنر خط نگاري در چه قالب هايي متجّلي است؟ اين پژوهش نشان مي دهد كه با نگاهي به هنر كتيبه نگاري در گذشته چنين نتيجه مي گيريم كه براي جذابيت بيشتر و مقبول شدن اين هنر امروزه اصطلاحات گذشته را نمي توان به كار برد. از اين روي روش هاي مختلف جلوه بخشي به حروف در خط نگاري همان ديدگاه را تأكيد و تأييد مي نمايد. جلوه هاي بصري خلق شده در عرصه خط نگاري، آشتي خط و نقش است و نه منفك كردن آن و در اين راستا هنرمندان خطاط و نقاش با بهره گيري از تكنيك مختلف سعي بر ايجاد آثار جذاب و اَرزنده اي را دارد.