تحليلي بر توسعه گردشگري شهري و نگرش جامعه ي ميزبان با استفاده از مدل تحليل عاملي (مطالعه ي موردي: شهر اردبيل)

یكی از راهبردهایی كه اخیرا در اغلب كشوهای جهان مورد توجه قرار گرفته، توسعه و گسترش گردشگری می باشد. در این زمینه شهر اردبیل به جهت دارا بودن منابع بالقوه گردشگری، در مسیر توسعه قرار گرفته و همین امر اثراتی را برای شهر در پی داشته است از اینرو تحقیق حاضر سعی دارد تا اثرات و پیامدهای گردشگری را در محدوده مورد مطالعه بررسی نماید. روش تحقیق این پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و از نظر هدف جزء روشهای كاربردی می باشد. داده های مورد نیاز تحقیق نیز از دو روش اسنادی و پیمایشی تهیه شده است. برای این منظور از جامعه آماری تحقیق (شهر اردبیل و گردشگرانش) ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شده (۱۵ نفر از مسولین، ۵۰ نفر از مردم بومی و ۳۵ نفر از گردشگران) و از آنها به صورت تصادفی ساده پرسشنامه تكمیل گردیده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج تحقیق حاكی از آن است كه در روش تحلیل عاملی از تركیب ۳۰ متغیر شش عامل شناسایی شده كه ۶۷ درصد از واریانس اثرات گردشگری را در شهر اردبیل تفسیر می كنند. از بین این شش عامل شناسایی شده عامل توسعه كالبدی - خدماتی به عنوان مهمترین عامل و اولین عامل بوده كه با مقدار ویژه ۴۷۱ توانسته است به تنهایی ۴۲ و ۲۱ درصد واریانس تحقیق را تبیین می كند. همچنین یافته های تحقیق نشان می دهد كه میزان اثرات مثبت گردشگری (۶۶٫۵ درصد) و اثرات منفی آن در شهر اردبیل (۳۳٫۵ درصد) بوده است.