بررسي كفايت عملكردي سازه هاي فضاكار با فرم هاي گنبدي و چليكي ، تحليل و طراحي شده تحت بارهاي ناشي از برف و انباشتگي آن

امروزه سازه‌هاي فضاكار و كاربرد گسترده آنها در پوشش دهانه‌هاي وسيع بدون ستون مياني اجتناب ناپذير است همچنين با توجه به فروريزش‌هاي گزارش شده ناشي از انباشتگي برف در سازه‌هاي فضاكار مي‌توان چنين گفت كه در اغلب سازه‌هاي فضاكار به دليل سبكي نسبي وزن اين سازه‌ها، نسبت بار برف به بار مرده قابل ملاحظه مي‌باشد و بار برف از جمله بارهاي بحراني در مناطق سردسير و معتدل به شمار مي‌رود. اين پايان نامه به بهينه‌يابي وزن گنبدها و چليك ها به طريق نويني چون بررسي رفتار وزني و همچنين پارامترهاي مختلف هندسي آنها تحت بارهاي برف و همچنين بارهاي ثقلي با استفاده از تحليل استاتيكي خطي مي پردازد. نتيجه اين بررسي كاهش چشمگير 30 درصدي وزن گنبد با ايجاد فرازش متناسب مي‌باشد، همچنين در مورد چليك ها مي‌توان گفت كه اثرات آنها در تركيبات بارگذاري بار برف چشم گيرتر از هنگامي است كه چليك ها صرفاً تحت بارهاي وزني طراحي مي‌شوند. اين موضوع در مناطق سردسير مي‌تواند از مهمترين پارامترهاي طراحي و بهينه‌يابي وزني چليك ها قرار گيرد. لازم به ذكر است كه پارامترهاي مختلف هندسي آن ها تحت باربرف و همچنين بار ثقلي، با استفاده از تحليل استاتيك خطي انجام شده و تاشه پردازي گنبد ها و چليك ها مانند ساير سازه هاي فضاكار با جبر فرمكسي و نرم افزار Formian و تحليل سازه با استفاده از نرم افزار SAP صورت گرفته است كه نتايج تحقيق نشان مي دهد لزوماً در دهانه هاي بلند با افزايش ارتفاع وزن سازه افزايش نخواهد يافت و اينكه لزوماً هرس كردن سازه هاي گنبدي و چليكي باعث كاهش وزن نخواهد شد. واژه‌هاي كليدي: فضاكار، بهينه‌يابي وزني، گنبد، چليك، بار برف.