طراحي انعطاف پذير محيط هاي آموزشي هوشمند؛ راه حل بهينـه بـراي بهبـود بهـره وري فراگيـران

چكيده تغييرات سريع در نظام آموزش و ياددهي، علاوه بر تحول در عوامل نرم افزاري و برنامه هاي درسي، مستلزم تغييراتي در ابزار¬ها و محيط نيز مي باشد. بنابراين فضاي معماري به عنوان بستر و محيط اين تغييرات بايد قابليت پاسخ گويي به آن را داشته باشد تا با كم ترين هزينه و صرف زمان كم ساختارهاي بنيادين حفظ شده و انطباق نيازها و اهداف به بهترين شكل ممكن صورت گيرد. محيط هاي آموزشي هوشمند پاسخي به لزوم به روز بودن محتواي آموزشي، متنوع كردن عوامل و روش هاي آموزشي هستند. در اين مدارس آموزش به مدد تشريك مساعي صورت مي گيرد و فراگير در پروسه يادگيري-ياددهي سهيم مي شود. انعطاف پذيري به عنوان راهكاري براي سهيم شدن فراگيران در طراحي محيط آموزشي شان است كه اين مشاركت سبب بهبود كيفيت يادگيري نيز مي شود. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت كيفي و بهره گيري از ابزار مطالعه كتابخانه اي و اينترنتي است. با چند عملكردي كردن فضاها، زنده¬كردن مسيرهاي ارتباطي و فضاهاي انتقالي، ايجاد فضاهاي فعال و غيرفعال در كل مجموعه، شفافيت، ارتباط بين درون و بيرون، سياليت فضا، راه كارهاي تخصيص مجدد فضاها و اربتاط با جامعه مي توان محيط ياددهي انعطاف پذيري را طراحي نمود. واژگان كليدي: انعطاف پذيري، طراحي انعطاف پذير، محيط آموزشي هوشمند، يادگيري