آب؛ مايه ي حيات معماري ايراني - اسلامي

چكيده آب همواره در فرهنگ ايراني مورد توجه بوده است. در معاري بناهاي ايراني ، معماران با بهره¬گيري از آب، طبيعت را به داخل بنا كشانده¬اند. بدليل كمبود آب همواره كاربردهاي مختلفي داشته و به اشكال متفاوت در بناهاي ايراني حضور مي¬يابد. در پژوهش برآنيم تا با شناسايي كاركردها، ارزش¬ها و اشكال مختلف استفاده از آب، تاثير و نمود آن را در معماري بررسي نماييم. روش تحقيق در اين پژوهش به روش كيفي و با بهره¬گيري از ابزار مطالعه كتابخانه¬اي و اينترنتي بوده است. در نهايت نتايجي كه حاصل شد نشانگر اين است كه تاثيرپذيري از آب در معماري را مي¬توان با استفاده از رطوبت آب به منظور ايجاد رطوبت، درنظر گرفتن فضاهاي مطلوب رطوبتي طبيعي، ايجاد مسير حركتي، استفاده از انعكاس آب، ايجاد سلسله مراتب حركتي، تقسيمات هندسي، اتصال بصري فضاهاي باز و بسته به يكديگر ايجاد نمود. واژگان كليدي: آب، كاركردهاي آب، معماري ايراني، معماري اسلامي