تاثير گردشگري بر فرهنگ در مناطق روستايي (نمونه موردي شهرستان شانديز)

چكيده در مقاله حاضر، بر اساس ديدگاه راهبردي و با تاكيد بر تجزيه و تحليل تلفيقي ساختارهاي استخراج شده از روش نظريه زمينه اي، به ارائه راهبردهايي در جهت توسعه گردشگري همسو با فرهنگ، در شهرستان شانديز پرداخته شده است. تجزيه و تحليل در اين پژوهش به دو روش نظريه زمينه اي و تكنيك SWOT صورت گرفته است، كه در نهايت از مقايسه دودويي نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد به چهار دسته راهبرد دست يافته ايم .نتايج اين تحقيق نشان ميدهد كه شهرستان شانديز به عنوان يكي از مكان هاي اصلي استقرار جمعيت و فعاليت هاي مختلف شناخته شده و تاكيد بر ناحيه گردشگري شانديز به عنوان قابليت منحصر به فرد توسعه گردشگري ييلاقي كلانشهر مشهد مي باشد. حال آنكه همجواري منطقه گردشگري شانديز در كنار شهر مشهد به عنوان قطب زيارتي كشور، نقش گردشگري اين منطقه را پر رنگ تر مي كند. لذا با توجه به گسترش گردشگري در طي سال هاي اخير، لازم است تدابيري در جهت توسعه گردشگري منطبق بر فرهنگ منطقه انديشيده شود. در اين راستا يكي از اساسي ترين پيشنهادها، انطباق هر چه بيشتر پروژه هاي گردشگري با فرهنگ بومي منطقه مي باشد. واژگان كليدي: گردشگري- فرهنگ- مشهد- شانديز