پرندگان اساطيري با نمادي عرفاني درحديقه ي سنايي

چكيده زبان اسطوره نماد است و نماد يا سمبل از جمله عناصري هستند كه همواره در اسطوره ها نقشي مهم را ايفا نموده اند .در قلمرو اساطير ، پيكره ي هر تنديس ، « واحدي» از نمايش آن موحد جاودانه است و هر سمبلي به ويژه اگر اساطيري باشد حكايت از ذوقي درون گرايانه دارد كه ارمان و انگيزه اي را به دنبال داشته است ، سمبل زبان رمز عرفان است. سنايي شاعر بلند آوازه قرن 6 از جمله كساني است كه با استفاده از نماد پرندگان و با توجه به خصايص ظاهري و طبيعي و نام آواها از دو منظر مثبت و منفي ، اساطيري و عرفاني و گاهي با بهره گيري از تقابل پرندگان با يكديگر كه هر كدام نماينده افراد و گروه خاصي از اجتماع بوده اند به ذكر مقاصد خويش مي‌پردازد. پرندگاني چون باز ، هما ، طاووس ، جغد ، زاغ... علاوه بر جنبه اساطيري نماد عرفاني نيز مي باشند و پرندگاني چون صعوه ، فاخته، كركي ، بلبل، چكاوك و ... تنها نماد عرفاني مي باشند. در موضوع عرفاني بيشترين مصداق ها براي رمز پرندگان ، فنافي الله ، انسان كامل ، معرفت حق ، متعلقات جسماني و صفات ذميمه ي بشري است. واژگان كليدي ، اسطوره ، پرندگان ، سنايي ، شعر ، عرفان