تجلي مفاهيم بصري در تزئينات آيينه اي معماري عصر صفوي با تاكيد بر كاخ چهلستون و كاخ هشت بهشت

آينه¬كاري هنري كاملاً اسلامي و حاوي اشكال هندسي است؛ چنان كه مي¬توان آن را هنري ديني و سنتي تلقي كرد. درك ضرورت پاسداري و حمايت از حفظ و گسترش اين هنر زيبا و شگفت در كنار ساير هنرهاي تزئيني لازم است. فرضيات مقاله حاضر بر نماد¬شناسي تزئينات آيينه¬اي از منظر مفاهيم بصري، مطالعه شيوه¬هاي اجراي اين تزئينات در كاخ چهلستون و هشت-بهشت و همچنين دستيابي به فلسفه نقش¬مايه¬هاي آينه¬كاري ايراني در كاربري¬هاي مختلف استوار است. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي¬-¬تحليلي و روش جمع¬آوري اطلاعات كتابخانه¬اي و ميداني است. شيوه¬هاي اجراي نقوش در كاخ چهلستون و هشت¬بهشت به ترتيب به شيوه گچبري روي آينه و كپ¬بري است. شيوه اجراي گره¬چيني چوب و آينه در هر دو كاخ قابل مشاهده است. نقوش به كار رفته در تزئينات آيينه¬اي دو كاخ چهلستون و هشت¬بهشت شامل نقوش هندسي و گياهي است. نقوش گياهي متاثر از طبيعت وتماماً در خدمت معماري كاخ بوده و نقوش هندسي به كار رفته در اطراف شمسه نشان از خرد شدن نفس آدمي و پالوده شدن روح از هر گونه بدي و هر آنچه غير اوست، دارد. اين نقوش گويي همه ساكنان كاخ را به مقام قداست فرا مي¬خواند. تكه¬هاي آينه نمايانگر خردشدن نفس و مقام مهمانان در برابر عظمت و شكوه كاخ و صاحبان آن است.