تزئينات در معماري خانه هاي روستايي نيمه جنوبي بلوچستان

معماري روستايي و به¬ويژه مسكن روستايي، واژه¬اي است كه شايد در اولين نگاه براي آنان كه با روستا و ويژگي هاي آن بيگانه¬اند، تداعي كننده فقر، كهنگي، سستي، آسيب پذيري و ... باشد. اما همين واژه در ذهن كساني كه با روستا و مسائل آن آشنا هستند، يادآور هنر است و ظرافت. هنري كه آفريده دست مردماني است كه به دليل پيوند نزديك با طبيعت، آن را حرمت نهاده و با الهام از آن، كالبدي اينچنين ساده و در عين حال پيچيده، با حداكثر كارايي و زيبايي، براي زندگاني خود خلق نموده¬اند. توجه به تزئين را در آثار هنري اقوام كهن در شرق و غرب عالم شاهد هستيم و هرچه به گذشته رجوع كنيم، هنرها غالباً با تزئينات ظريفتري آميخته اند. آنچه در اين مقاله به معرفي و تحليل آن پرداخته شده، نقش تزئين در زيبايي آفريني هنر معماري مردمان بلوچ است. پس از تعاريفي چند از تزئين و زيبايي به نمونه¬هايي از زيبايي¬آفريني متكي بر تزئين در معماري خانه¬هاي روستايي در نيمه جنوبي بلوچستان پرداخته مي¬شود. و محدوده جغرافيايي رواج تزئينات در منطقه مشخص شده است. روش جمع آوري اطلاعات بر پايه مطالعات ميداني و اسناد كتابخانه اي است.