مطالعه تطبيقي هنر نقاشان سمبوليست كليمت و گوگن

هنر قرن بيستم تاريخ پرفراز و نشيبي داشته است. در اين دوره هنر خود را از قالب هاي پيشين خود خارج ساخته و به شكلي جديد معرفي مي نمايد. بشر همواره تمايل داشته حرف هايش را در قالب نشانه ها به زبان آورد. انسان مدرن نيز سعي مي كند با بهره گيري از نمادهاي كهن و نيز با ساخت نمادهاي جديد، مفاهيمي را كه مدنظر دارد در هنر خود مطرح كند. هنرمندان مكتب سمبوليسم اعتقاد داشتند اثر هنرى بايد به نشانه ها پناه آورد. نمادها خواننده را دركشف رمزهاى اثر به تحرك درمى آورند. كشف زبان نمادين اثر، كليد ناخودآگاه جمعي و شناخت آثار هنري است. اين پژوهش به مطالعه تطبيقي آثار دو تن از نقاشان سمبوليست يعني كليمت و گوگن پرداخته است و مساله و ماهيت نمادهاي به كار رفته در آثار اين دو نقاش و همچنين نحوه بروز نمادها در آثار اين دو سمبوليست را مورد ارزيابي قرار داده است. و در اين راستا پاسخ به اين سوال ضروري است چه تفاوتي ميان كليمت و گوگن در استفاده از نمادها وجود دارد؟ در اين بررسي بر اساس مطالعات نظري معيارهايي تعيين شدند و بر اساس آن معيارها آثار اين هنرمندان مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج اين پژوهش نيز حاكي از اين است كه دو هنرمند منتخب معرف دو طيف مختلف سمبوليسم هستند و هر يك به گونه اي اين سبك را نمايش مي دهند. كليمت در آثارش در حدي ميانه از نشانه ها استفاده مي كند و گوگن بيش از كليمت به ارائه نشانه هاي صريح مي پردازد. اين پژوهش به روش مطالعه تطبيقي و با استفاده از منابع كتابخانه اي انجام شده است.