بررسي مشاوره گروهي «تقويت من بالغ» بر مبناي نظريه تحليل رفتار متقابل بر تغيير خودمتمايزسازي نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير مشاوره گروهي «تقويت من بالغ» بر مبناي تحليل رفتار متقابل بر خودمتمايزسازي نوجوانان صورت گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش دانش آموزان دختر نوجوان 13 تا 15 سال شهر اصفهان در سال تحصيلي 1394-1395 بوده و اين پژوهش، بر اساس يك طرح نيمه آزمايشي با پيشآزمون-پسآزمون و گروه گواه انجام شده است. روش نمونهگيري خوشه اي چند مرحله اي بوده است. 30 دانش آموز دختر 13 تا 15 ساله با تشخيص خودمتمايزسازي پايين پس از مصاحبه مقدماتي و ارزيابي با پرسشنامه خودمتمايزسازي اسكورون و فريدلندر (1998)، به طور تصادفي در دو گروه 15 نفري (گروه آزمايش و گروه گواه) جايگزين شدند. مشاوره گروهي «تقويت من بالغ» مبتني بر تحليل رفتار متقابل به مدت 10 جلسه براي شركتكنندگان گروه آزمايش اجرا شد. تحليل دادهها بر اساس آزمون تحليل كواريانس نشان داد نوجوانان گروه آزمايش پس از دريافت مشاوره گروهي تقويت «من بالغ» بر مبناي نظريه تحليل رفتار متقابل برن بهبود معنادار در نمره كل خودمتمايزسازي و نمرات زير مقياس هاي آن شامل آميختگي، واكنش هيجاني، گسلش عاطفي و توانايي به دست آوردن «موقعيت من» در مقايسه با گروه گواه داشتند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه مشاوره گروهي «تقويت من بالغ» با رويكرد تحليل رفتار متقابل مي‌تواند به عنوان يك روش مداخله‌اي مفيد، براي ارتقاء خودمتمايزسازي در نوجوانان به كار رود.