پيش بيني كيفيت زندگي زناشويي براساس تفكيك خويشتن وطرحواره هاي ناسازگاراوليه درزوجين

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني كيفيت زندگي زناشويي براساس تفكيك خويشتن وطرحواره هاي ناسازگاراوليه درزوجين شهراصفهان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع رگرسيون با طرح همبستگي بود. پرسشنامه ها با روش نمونه‌گيري در دسترس در بين 250 نفر (125زوج) توزيع گرديد. جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي تمايز يافتگي خود اسكورون و دندي (2000)، كيفيت زندگي زناشويي ﮔﻠﻮﻣﺒـﻮگ- راﺳـﺖ (1988) و فرم كوتاه طرحواره يانگ(1998) استفاده شد. جهت تحليل داده ها از در دو سطح توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي(آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام) استفاده گرديد. نتايج آزمون همبستگي پژوهش نشان داد كه بين كيفيت زندگي زناشويي با تفكيك خويشتن رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد. بين كيفيت زندگي زناشويي زوجين با چهار مولفه ي طرد/بي ثباتي، بي اعتمادي/بدرفتار، انزواي اجتماعي/بيگانگي و مولفه ي شكست رابطه معكوس معناداري وجود دارد. اما رابطه ي بين كيفيت زندگي زناشويي با ساير مولفه هاي طرحواره هاي ناسازگاراوليه در زوجين رابطه معناداري نبوده است.كيفيت زندگي زناشويي براساس تفكيك خويشتن و مولفه هاي آن و نيز چهار مولفه طرحواره هاي ناسازگاراوليه(طرد/بي ثباتي، بي اعتمادي/بدرفتار، انزواي اجتماعي/بيگانگي و مولفه ي شكست)در زوجين قابل پيش بيني است.