سيگنال ترنسداكشن و نقش آن در ارتباطات سلولي

سيگنال ترنسداكشن در بيولوژي، يك مكانيسم سلولي است كه محركها را به پاسخ سلولي مشخصي تبديل مينمايد و با يك سيگنال فيزيكي يا شيميايي آغاز و به گيرنده ميرسد و باعث تغيير عملكرد سلول ميشود. رسپتورها در غشاء سلول هستند كه قسمتي از آنها در داخل و قسمتي در خارج سلول است. سيگنالهاي شيميايي به قسمت بيروني پروتئين گيرنده ميچسبند و شكلش را تغيير ميدهند و اين باعث به وجود آمدن سيگنال ديگري در داخل سلول ميشود. برخي مسنجرهاي شيميايي مثل تسترون ميتوانند از غشا سلولي بگذرند و مستقيماً به رسپتورها در سيتوپلاسم يا هسته بچسبند. برخي مواقع مجموعه سيگنالهاي زيادي (مثل آبشار) وارد سلول ميشوند و در هر مرحله هم تقويت ميشوند به همين دليل يك سيگنال كوچك ميتواند باعث پاسخهاي بزرگي شود. سرانجام، سيگنال باعث به وجود آوردن تغييراتي در سلول ميشود كه ممكن است اين تغييرات در داخل هسته و در DNA باشد يا ممكن است در سيتوپلاسم و در عملكرد آنزيمها باشد. بيشتر وقتها تواليهاي منظم فعل و انفعالات شيميايي داخل سلول درگير ميشوند و توسط آنزيمها حمل شده و از طريق مسنجرهاي ثانويه لينك ميشوند. به اين ترتيب «مسير مسنجر ثانويه » توليد ميشود كه معمولاً خيلي سريع اتفاق ميافتد. تعداد پروتئين ها و بقيه مولكولهايي كه در اين پديده شركت ميكنند در طول پروسه زياد ميشود به همين دليل مجموعه سيگنالها توسعه يافته و محركهاي خيلي كوچك باعث پاسخهاي بزرگي ميشوند. در باكتريها و ساير ارگانيسمهاي تك سلولي فرآيند ترنسداكشن يك سلول به چندين راه محدود ميشوند كه ميتواند به محيط پاسخ دهد ولي در ارگانيسمهاي چند سلولي نظير بسياري از آبزيا، تعداد بسيار زيادي از اين فرآيندها براي تعديل رفتارهاي سلولهاي انفرادي استفاده ميشود بدين وسيله عملكرد ارگانسيم در حالت كلي هماهنگ ميشود. هر چه ارگانيسمها پيچيدهتر باشند اين مكانيسمها پيچيدهتر است. بدين ترتيب چسبيدن به قسمت سطح داخلي يا خارج سلول با تكيه بر سيگنال ترنسداكشن انجام ميشود. بسياري از پروسه-هاي بيماري مثل ديابت و بيماريهاي قلبي و سرطان از طريق مسيرهاي ناقص سيگنال ترنسداكشن بوجود مي آيد كه اين نشان دهنده اهميت حياتي اين پديده در بيولوژي و پزشكي است.