اثر توارث پذيري، تراكم نشانگرها و تعداد افراد جمعيت مرجع بر صحت ارزشهاي اصلاحي B و بيز A روشهاي بيز

هدف از اين مطالعه بررسي تاثير توارث پذيري، تراكم نشانگرها و تعداد افراد جمعت مرجع بر صحت ارزشهاي اصلاحي روشهاي بيزA و B بود. در اين مطالعه سناريوهاي مختلفي با توجه به توراث پذيري صفات، تعداد افراد جمعيت مرجع، تراكم نشانگرها و روش مورد استفاده براي برآورد اثرات نشانگرها شبيه سازي شد. بدين صورت كه تعداد 100 فرد جمعيت پايه با تعداد 10 كروموزوم و دو تراكم 100 و 1000 نشانگر براي هر كروموزوم شبيه سازي شده و اينافراد به مدت 50 نسل با هم آميزش تصادفي داشتند. سپس در نسل 50 دو جمعيت مرجع با تعداد 500 و 1000 فرد شبيه سازي شد كه براي هر فرد در اين جمعيت دو صفت با توارث پذيري 1/ 0 و 6/ 0 شبيه سازي شده كه 50 QTL بر روي هر كدام تاثير گذار بودند. سپس صحت ارزشهاي اصلاحي در جمعيت تائيد حاصل از تلاقي افراد جمعيت مرجع كه فاقد فنوتيپ بودند محاسبه شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه افزايش تراكم نشانگرها، افزايش تعداد افراد جمعيت مرجع و افزايش توارث پذيري صفات باعث افزايش صحت ارزشهاي اصلاحي هر دو روش بيزA و بيزB مي شود. روش بيزB نسبت به روش بيزA باعث افزايش صحت ارزشهاي اصلاحي شد و اين افزايش در تعداد 1000 افراد جمعيت مرجع و تراكم 1/ 0 سانتي مورگان بيشتر بود.