بررسي اثرات نانوذره اكسيدروي در اكوسيستم هاي آبي

تعداد زيادي از نانوذرات استفاده شده توسط صنعت شامل فلزات سنگين است؛ بنابراين سميت و تجمع فلزات سنگين موجود در نانوذرات ممكن است به يك مشكل مهم در محيط زيست تبديل شود. در دسترس بودن فلزات سنگين را مي توان از طريق خارج كردن آنها از شكل محلولشان كاهش داد ولي سميت ناشي از طبيعت آنها از قبيل اندازه، شكل يا تراكم ممكن است قابل ملاحظه باشد. رويكرد مناسب جهت رفع نانومواد مضر نياز به درك تمام ويژگي¬هاي آنها نه تنها شيميايي بلكه فيزيكي و زيستي نيز دارد. همچنين جلوگيري از پيشرفت نانومواد مضر نيازمند مطالعات در مورد اثرات زيست محيطي مواد جديد است. نداشتن آگاهي در مورد چگونگي ذخيره، استفاده و بازيافت نانومواد توسط شركت ها و بخش هاي ذي ربط، توسعه¬ي قوانين و مقررات مربوطه را بسيار مشكل مي¬كند. نانوذرات اكسيد روي داراي خواص منحصر به فرد، مانند خاصيت اپتوالكترونيكي، انتشار UV، پيزوالكتريك، جذب اشعه ماوراء بنفش و انعكاس مي‌باشد كه در حال حاضر در طيف گسترده¬اي از محصولات مورد استفاده قرار مي¬گيرد. چنين توليد گسترده و افزايش استفاده از نانوذرات اكسيد روي، باعث ايجاد خطراتي شده است. با گسترش رهاسازي نانو ذرات اكسيد روي خطر سميت آنها بيشتر مورد توجه محققين قرار گرفته است. اكوسيستم¬هاي آبي مقصد نهايي انتشار نانوذرات اكسيد روي هستند.