ارزيابي كيفي آب رودخانه سيروان با استفاده از جوامع بزرگ بي مهرگان كفزي به عنوان شاخص هاي زيستي

در پژوهش حاضر كيفيت آب رودخانه سيروان كه تحت تاثير پساب مزارع پرورش ماهي پالنگان بود با استفاده از جوامع درشت بي مهرگان كفزي از دي ماه 1394 تا خرداد ماه 1395 و در 4 ايستگاه شامل ايستگاه 1 (بالادست)، ايستگاه 2 (شاخه فرعي)، ايستگاه 3 (در 100 متري خروجي پساب) و ايستگاه 4 (در يك كيلومتري از مزارع پرورش ماهي) بررسي شد. براي نمونه-برداري موجودات بنتوز از سوربر استفاده شد. در بررسي كفزيان رودخانه 4148 نمونه جاندار كفزي جدا سازي و شناسايي شده كه به 25 خانواده، 15راسته و 22 جنس تعلق داشتند كه در ميان آن ها لارو حشرات آبزي بيشترين تنوع را داشته اند. كمترين تعداد بنتوز در ايستگاه 1 و در اسفند ماه متعلق به راسته Odanata با 1 عدد در متر مربع و بيشترين تعداد متعلق به راسته Ephemeroptera در ايستگاه 1 و در خردادماه با 375عدد در متر مربع بود. شاخص هاي زيستي هيلسينهوف، تنوع شانون و درصد OC (اليگوكت+ شيرونوميده) به لحاظ ايستگاهي تفاوت معني داري نشان دادند (05/ 0 p). درصد EPT بطور معني داري تحت تاثير اثرات متقابل فصل و ايستگاه بود (05 /0 p). اما فراواني، ميزان EPT و شاخص EPT/Chironomidae به لحاظ فصلي و ايستگاهي تفاوت معني داري را نشان ندادند (05/ 0 p). بر اساس نتايج بدست آمده از ايستگاه هاي بالادست به پايين دست پراكنش و فراواني موجودات مقاوم به آلودگي كاهش و در مقابل موجودات حساس به آلودگي افزايش مي يابند كه بيانگر كيفيت مطلوب ايستگاه هاي پايين دست نسبت به ايستگاه هاي بالا دست مي باشد و همچنين پاب مزارع پرورش ماهي بر روي رودخانه سيروان در منطقه مورد مطالعه اثرات مطلوبي نداشته و رودخانه مورد نظر از وضعيت خودپالايي مطلوبي برخوردار است.